Ludzi pełno, smrodu pełno i hałasu tyle samo. No ja nie wiem, czy ci ludzie się nie myją? Ja rozumiem deszcze, wichura, burza i do tego nie ma prądu. No ale woda jeszcze jest! Nie ma tak źle! A do tego w naszym pensjonacie nocuje taki jeden młody student i mówi mi, że piękna jestem, ucieknijmy i takie tam dupe rele. Myślałam, że go patelnią w łeb pacnę. No ludzie! Ja zadbana 40-latka a on jakiś smarkacz 25 lat. Boże, widzisz a nie grzmisz! A mój stary dziad (czyt. Mąż)- łazęga, niedorajda i ta ciemna masa chciał wyjechać ze mną do teściowej! Oj, jak to babsko działa mi na nerwy. A mamusia mówiła "Córciu, nie wychodź za tego pustaka, bo potem będziesz żałowała". A ja głupia myślałam, że to miłość, no teraz mam za swoje.
Dziś przyszła taka ulewa i wichura, że prąd nam odcięli a tu ludzie do wykarmienia. No to pomyślałam że ten mój mało inteligentny mężuś pojedzie do sklepu. Jest blisko to rower by wziął i po sprawie. A on na to: "Genia, ja piwo piłem i nie mogę, bo tam pisało PIŁEŚ, NIE JED !" Kiedy już przygotowywałam się aby go udusić, pomyślałam, że sama pójdę do tego sklepu, aby chociaż na chwilę uwolnić się od tej jego głupoty.
I czego ja się spodziewałam, że przyjdę suchutka i w nienagannym makijażu? Raczej w marzeniach. Już na pierwszych 100metrach potknęłam się o gałąź i wpadłam do jakiejś kałuży. Ile ja wulgaryzmów z siebie wyrzuciłam! Ale szłam dalej, chodniczkiem oczywiście. No to jakaś fioletowa multipla musiała najechać te błoto pomieszane z wodą. No, w efekcie z jasno czerwonej spódnicy zrobiła się ciemno brązowa. Kiedy dotarłam do sklepu wszyscy ludzie nie mogli odpędzić ode mnie wzroku. Zrobiłam zakupy poszłam do kasy okazało się, że moja karta nie działa, więc musiałam wziąć na zeszyt a sprzedawczyni patrzyła się na mnie jak na biedaczkę. Chciałam zwrócić jej uwagę kiedy zdała sobie sprawę że tak właśnie wyglądam. Kiedy wróciłam do pensjonatu okazało się, że mój mąż urządził dyskotekę i jak by było tego mało wydał prawie cały zapas alkoholu i jedzenia. Patrząc na tą zataczająco-bawiącą się grupkę ludzi wzięłam silne leki uspokajające, i poszłam spać. Oczywiście zapominając, że na spódnicy mam błoto, włosy ociekają mi brudną wodą z kałuży a makijaż mam a'la joker z Batmana.

Ludzi pełno, smrodu pełno i hałasu tyle samo. No ja nie wiem, czy ci ludzie się nie myją? Ja rozumiem deszcze, wichura, burza i do tego nie ma prądu. No ale woda jeszcze jest! Nie ma tak źle! A do tego w naszym pensjonacie nocuje taki jeden młody student i mówi mi, że piękna jestem, ucieknijmy i takie tam dupe rele. Myślałam, że go patelnią w łeb pacnę. No ludzie! Ja...

Goście schodzą się do sali, trzeba szybko coś wymyślić. Jeśli nie będzie wspaniałej pogody i wypoczynku nad morzem, to trzeba wymyślić coś innego, dzięki czemu miło zapamiętają ten wyjazd. Parawany można zastąpić rozwieszonymi prześcieradłami i kocami, ale pogody nie zastąpię niczym na szybko. Nawet zaprzyjaźniony DJ nie przyjedzie w ciągu 20 minut...
Wiem! Już wiem!
Bingo, Państwa-Miasta, Kalambury, Mafia!
Takie gry będą idealne zarówno dla dorosłych, którzy przypomną sobie młodzieńcze lata, jak i dla dzieci, które w erze smart fonów raczej nie znają takich zabaw.
Jeśli pensjonariusze wciągną się w wir gier, to może być z tego stały element wypoczynku... Przy dobrej pogodzie zabawa w chowanego czy podchody będzie doskonałą alternatywą dla kolejnego dnia bezczynnego opalania się. A tak nietypowych atrakcji, na pewno nie zapomni się do końca życia, w końcu na stronie pensjonatu nawet słowem nie było wspomniane o takich rozrywkach.

Goście schodzą się do sali, trzeba szybko coś wymyślić. Jeśli nie będzie wspaniałej pogody i wypoczynku nad morzem, to trzeba wymyślić coś innego, dzięki czemu miło zapamiętają ten wyjazd. Parawany można zastąpić rozwieszonymi prześcieradłami i kocami, ale pogody nie zastąpię niczym na szybko. Nawet zaprzyjaźniony DJ nie przyjedzie w ciągu 20 minut...
Wiem! Już wiem!
Bingo,...

Klęska urodzaju! Ludzi pełno, ale ładnej pogody niestety brak. Tak więc gratis do deszczu i wiatru mamy wkurzonych facetów, rozklekotane matki, skwaszone panny oraz masę dzieciaków, które uwielbiają wszystkoplamiące soczki i wdeptują w dywany poślinione biszkopty. Wczoraj na przykład mieliśmy pięć przesikanych materacy i jeden dywanik pod łóżkiem. Siusiu dziecka potrafię zrozumieć, ale pewien pan, zmoczył dywan to już inna historia. Owy osobnik często chodził z plecakiem wypełnionym puszkami, w których zapewne nie była coca-coa, mleko skondensowane, czy czerwona fasola w zalewie. Koleś był tak zawstydzony, że rano opłacił pokój i zwiał nie wspominając o pozostawionym prezencie. W pensjonacie zakwaterowały się także trzy chichoczące dziewczyny – zapewne trojaczki. Mają wymaglowane włosy, napompowane usta i odrysowane szablonowo brwi. Generalnie są bezproblemowe. Umywalkę z fluidu się jakoś odkuje, a kołtuny z dywanu pozbiera. Obok nich mieszka pięćdziesięcioparoletnia singielka, wielbicielkę kotów, która stale jest czymś zaniepokojona, delikatna jak królewna, naturalna jak jogurt.
Tak więc siedzimy sobie od 48 godzin wszyscy wyżej wymienieni i inni jeszcze goście ku uciesz mojej i reszty personelu. Każdy czegoś chce, wyjść nie ma jak (chyba, że ktoś lubi potargany łeb, przemoczone nogi i klik do pasa), z kuchni śmierdzi spalona właśnie kura, dzieci sobie spokojnie demolują pensjonat i co chwila włącza się alarm przez tych przeklętych palaczy!
Stwierdziliśmy, ze owa sytuacja dłużej trwać nie może. Cos trzeba z tymi ludźmi zrobić. Zapytałam przemiłą singielkę, czy nie podzieliłaby się swoją wiedzą o zwierzętach z dziećmi. Chwalona zgodziła się. Trzy młode panny zgodziły się za to na zrobienie kursu makijażu i pokazanie swoich stylizacji modowych dla wszystkich chętnych pań, ntomiast panowie (oczywiście panie też mogą) zostali zaproszeni na turniej karcianego tysiąca (najpierw gry w grupach, ćwierćfinał, półfinał i finał). Może jakoś przetrwamy do poprawy pogody.

Klęska urodzaju! Ludzi pełno, ale ładnej pogody niestety brak. Tak więc gratis do deszczu i wiatru mamy wkurzonych facetów, rozklekotane matki, skwaszone panny oraz masę dzieciaków, które uwielbiają wszystkoplamiące soczki i wdeptują w dywany poślinione biszkopty. Wczoraj na przykład mieliśmy pięć przesikanych materacy i jeden dywanik pod łóżkiem. Siusiu dziecka potrafię...

No tak, typowe. Nie dość, że deszcz to i wiatr, tylko sztormu brakuje. W takich chwilach zawsze nienawidzę moich włosów, ja nie oddycham powietrzem - oddycham powietrzem z dodatkiem kilkuset klejących się do twarzy nitek, które nie dość, że są pozbawione blasku to więcej na nich farby niż na starym golfie z 88 rocznika.
Kiedy otwierałam z przyjaciółką to miejsce, wszędzie pachniało smażonymi rybami, uwielbiałam ten zapach. Byłam przekonana, że nigdy mi się nie znudzi! A teraz chwila refleksji, dlaczego mówię to w czasie przeszłym? Tak, zgadliście! Mam już go dość. Czasami mnie to śmieszy jak to życie zaskakuje. Jednego dnia coś kochasz, a następnego dnia mam dość. Cieszę się, że nad morzem jest mnóstwo innych rzeczy które kocham. Nawet zrobiłam sobie taką listę " Co kocham nad morzem ". Szybciej z niej wykreślam rzeczy, niż je pisałam. Jak wykreślę wszystko, już postanowiłam, zastosuję się do słynnego zdania "A gdyby tak rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady"? No cóż koniec narzekania, czas iść do pensjonatu. Dobrze, że nie mam daleko. Pewnie i tak droga zajmie mi kilkanaście razy dłużej. Gdyby była dyscyplina sportowa polegająca na omijaniu ludzi w drodze do pracy, z pewnością byłam bym złotą medalistką. No dobra Mariola, czas się uśmiechnąć, idziesz do swoich gości! Mnóstwo gości dziś, nie ma się co dziwić, środek sezonu! Ja tam się cieszę! Dużo gości = dużo pieniędzy, już nie mogę się doczekać urlopu! Co jest tam w kącie? O nie! Kolejny parawan zjedzony przez mole. Który to już w tym miesiącu? No tak, zapomniałam, po 9 przestałam liczyć. Trzeba coś znów wymyślić, chyba pójdę na prostotę- stare prześcieradło i listewki. Powiem tylko dziewczynom, że idę to zrobić, coś mi się wydaje, że włączy mi się tryb żółwia, kilka godzin pracy z głowy. Ach dobrze, że we wszystkim potrafię znaleźć coś pozytywnego, wiecie - " niepoprawna optymistka", ale mi to pasuje, inaczej już dawno byłam bym w Bieszczadach.

No tak, typowe. Nie dość, że deszcz to i wiatr, tylko sztormu brakuje. W takich chwilach zawsze nienawidzę moich włosów, ja nie oddycham powietrzem - oddycham powietrzem z dodatkiem kilkuset klejących się do twarzy nitek, które nie dość, że są pozbawione blasku to więcej na nich farby niż na starym golfie z 88 rocznika.
Kiedy otwierałam z przyjaciółką to miejsce, wszędzie...

Zawsze byłem zdania, że prawdziwy mężczyzna powinien umieć wszystko, nie musi prać, ani gotować - ale w razie potrzeby powinien to umieć.

Więc na szybko wyparzam w wielkim garze stare prześcieradła i zabarwiam je na jakiś ciemny kolor (chodziłby atramentem). Załatwiam drewniane deseczki, nawet jeśli miałbym rozwalić starą boazerię we własnym domu. Na szybko tnę prześcieradła i przybijam do tego deseczki.

Co z tego, że mój wyrób nie jest najpiękniejszy, a stare prześcieradła prześwitują. Ludzie i tak do mnie przyjdą, przecież nigdzie indziej nie ma miejsc.

Zawsze byłem zdania, że prawdziwy mężczyzna powinien umieć wszystko, nie musi prać, ani gotować - ale w razie potrzeby powinien to umieć.

Więc na szybko wyparzam w wielkim garze stare prześcieradła i zabarwiam je na jakiś ciemny kolor (chodziłby atramentem). Załatwiam drewniane deseczki, nawet jeśli miałbym rozwalić starą boazerię we własnym domu. Na szybko tnę...

1.
Siekiera, motyka co się dzieje
dziś pensjonat się nie śmieje.

Siekiera motyka, coś skrzypi
nie to kucharz w kuchni śpi!

2.
Siekiera, motyka tanie dranie
już czekają na śniadanie.

Siekiera, motyka boli łeb
muszę im serwować chleb!

3.
Siekiera, motyka gości masa
a na plaży koń się pasa.

Siekiera, motyka co jest grane
koń mi zjadł dziś parawany!

4.
Siekiera, motyka elegancja
musi być improwizacja.

Siekiera, motyka uda się
wynająłem inny sprzęt!

5
Siekiera, motyka goście krzyczą,
że się szybko stąd wypiszą.

Siekiera, motyka niebo blednie
więc im mina szybko rzednie!

6. Siekiera, motyka znów brak wody
krzyku gości są powody.

Siekiera, motyka czyjaś żona
to rura niedokręcona!

6. Siekiera, motyka już mam wzdęcia
mnie wykończy konkurencja.

Siekiera, motyka co za stres
pora zamknąć ten biznes!

1.
Siekiera, motyka co się dzieje
dziś pensjonat się nie śmieje.

Siekiera motyka, coś skrzypi
nie to kucharz w kuchni śpi!

2.
Siekiera, motyka tanie dranie
już czekają na śniadanie.

Siekiera, motyka boli łeb
muszę im serwować chleb!

3.
Siekiera, motyka gości masa
a na plaży koń się pasa.

Siekiera, motyka co jest grane
koń mi zjadł dziś parawany!

4.
Siekiera, motyka...

- W końcu, mamo! Stałam przed wejściem wieki. Co się dzieje?
- Zbierałam dwa sezony na automatyczne drzwi, a one stale się zacinają.
- A wyjście awaryjne? Zapytała Edyta.
- Gdzieś zapodziałam klucz... tylko nie mów nikomu. Wiesz, jacy są nasi klienci. Szczególnie w taką pogodę humor im nie dopisuje, jeszcze przyślą jakąś inspekcję... Słuchaj, muszę jechać do miasta po nowe parawany. Stare zjadły mole. Zajmiesz się recepcją? Zapytała Urszula.
- No dobrze... Odpowiedziała Edyta z zawahaniem.
- Świetnie, spróbuję też załatwić kogoś do naprawy drzwi. Nie będę długo! Matka popędziła na autobus, tak aby córka nie zdążyła zmienić zdania. Edyta usiadła na swoje miejsce. Nic się nie działo. Widocznie goście zostali w łóżkach ze względu na pogodę. Znudzona Edyta pomyślała, że się przewietrzy.
Po dłuższym czasie prób stwierdziła, że drzwi zatrzasnęły się na amen. Zaczęli schodzić się goście. Nikt nie mógł dowiedzieć się o awarii, to wywołałoby panikę. Wszyscy chcieli wyjść z hotelu.
- Gdzie są parawany?
- Czemu drzwi są zamknięte?
- Co to za obsługa?
Edycie zbierało się na płacz.
- Zaraz wrócę, przepraszam. Edyta rozwścieczyła gości jeszcze bardziej.
- Mamo wracaj! Nie daje rady. Drzwi znowu nie działają. Mówiła przez telefon.
- Edyto, przez burze nie jeżdżą autobusy. Chyba będę musiała tu przenocować. Połączenie zostało przerwane i nie udało się nawiązać kolejnego.
-Edyta zacisnęła pięści i z wymuszonym uśmiechem wróciła za biurko. Już rozumiem nieporozumienie. Nie widzieli państwo plakatów? Najwyraźniej woźny je zdarł, a mówiłam mu, żeby tego nie robił! Dziś są urodziny pensjonatu. Przewidziane jest wiele atrakcji takich jak: kabarety i występy muzyczne. To duże wydarzenie więc zamknęliśmy obiekt, aby nie wszedł nikt nieproszony. Uprzedziliśmy o tym na plakatach. Zmyślała Edyta.
-Goście mieli zmieszane miny, ale ostatecznie wrócili do pokoi.
Edyta prawie odetchnęła, jednak musiała jeszcze przywołać chociaż garstkę umiejętności scenicznych, których niestety nie posiadała...

- W końcu, mamo! Stałam przed wejściem wieki. Co się dzieje?
- Zbierałam dwa sezony na automatyczne drzwi, a one stale się zacinają.
- A wyjście awaryjne? Zapytała Edyta.
- Gdzieś zapodziałam klucz... tylko nie mów nikomu. Wiesz, jacy są nasi klienci. Szczególnie w taką pogodę humor im nie dopisuje, jeszcze przyślą jakąś inspekcję... Słuchaj, muszę jechać do miasta po nowe...

- Mamo, czuję, że to się źle skończy.
Omiata wzrokiem hol pełen gości. Wymyśliły, że udostępnią im własną biblioteczkę, filmy i podały ciasto z malinami. Na trochę ich to zajmie.
- Uśmiechaj się i bądź uprzejma. To nasi goście.
- Łatwo powiedzieć. Nie mamy parawanów!
- To nie koniec świata.
Uspokajam się. Do lady podchodzi starsza kobieta. Wyczuwam kłopoty.
- Przepraszam bardzo, czy mogę wypożyczyć parawan i leżak dla mojego misia pysia?
Demonstruje nam znudzonego psa siedzącego na poduszce na jej rękach.
Wyglądam przez okno. Wichura i deszcz – pogoda idealna!
- Bądź uprzejma. To bogata klientka – szepcze mama.
Przyklejam na twarz uśmiech.
- Niestety, w taką pogodę nie wydajemy sprzętu.
- Ale pani jest nieuprzejma, jak tak można traktować gościa! – burzy się.
- Sama pani widzi…
- Klient ma zawsze rację. To co z tym parawanem?
- Mole zjadły – mówię bez ogródek.
- I jeszcze pani kłamie w żywe oczy!
- Ale…
- Dość! – przerywa mi – Czy mają państwo wodę mineralną w butelkach? Mój pysio nie pije innej.
- Nie, ale za 10 minut dojdzie pani do najbliższego sklepu spożywczego – mówię przez zaciśnięte zęby.
- W taką pogodę! Wysyłają starszą kobietę… - kręci głową – Pewnie chcą, żeby mój pysio się przeziębił. O nie! Nie pójdę! Mam ze sobą specjalny filtr do wody. Poradzimy sobie, prawda misiu?
Misiu nie reaguje – nadal wygląda na znudzonego całą sytuacją.
Zaraz jej coś zrobię. Albo temu jej kundlowi.
- A czy może pani zrobić miejsce dla mojego pysia na fotelu?
- Przykro mi, wszystko zajęte.
- Widzę, ale czy można zrobić miejsce.
- Ale ja nie mogę kogoś wygonić, żeby usiadł tam pies!
- Coś takiego! Pierwszy raz spotykam się z taką obsługą! Skandal!
- Podłoga jest wolna – uśmiecham się słodko.
Kobieta robi kwaśną minę. Udaje, że nie usłyszała.
- A może wie pani, kiedy pogoda się poprawi? Mój misiu musi przebywać na świeżym powietrzu przynajmniej…
- Nie wiem! Nie jestem wróżką! Ja tu tylko sprzątam! – nie wytrzymuję.
Biorę miotłę i mówię mamie, że idę zamieść piasek z plaży. Nawet ulewa mi nie przeszkadza.

- Mamo, czuję, że to się źle skończy.
Omiata wzrokiem hol pełen gości. Wymyśliły, że udostępnią im własną biblioteczkę, filmy i podały ciasto z malinami. Na trochę ich to zajmie.
- Uśmiechaj się i bądź uprzejma. To nasi goście.
- Łatwo powiedzieć. Nie mamy parawanów!
- To nie koniec świata.
Uspokajam się. Do lady podchodzi starsza kobieta. Wyczuwam kłopoty.
- Przepraszam...

Dlaczego urodziłam się kobietą? Dlaczego w moim ciele nie krąży testosteron, tylko ten przeklęty estrogen i progesteron, które nie współpracują, tylko rzucają kłody pod nogi? Dlaczego w 30 stopniowym upale kobieta musi znosić niedogodności napięcia przedmiesiączkowego. I dlaczego, do jasnej Anielki, zdecydowałam się na prowadzenie pensjonatu? A w nim albo rodziny z rozwrzeszczanymi bachorami (co to kurde jest instynkt macierzyński?). Już widzę jak ta matka odpoczywa, jedno wrzeszczy "piciu", drugie ciągnie za nogawkę "kupę",trzecie płacze "loda", a mąż czyta gazetę - przecież jest na wakacjach! Albo tamta para dziadków, jaja na miękko są za twarde, pieczywo za miękkie, herbata za zimna, wędlina sztuczna. Sztuczną to masz protezę, babo wstrętna! jejuś jejuś ile we mnie złości, jestem wredna okropna, PMS! to nie ja, hormony mną sterują! O! Albo tamci, wielce zakochani, migdalą się przy jedzeniu, az zbiera mnie na wymioty. Co za kultura, a w całym pokoju zostawiają po sobie "skórki miłości" i weź dotykaj tego paskudztwa... nie no ja się do tego nie nadaję. Pogoda do kitu, wszyscy siedzą w pokoju socjalnym i proszą o "jakąś zabawę". A co ja kurde, pakiet rozrywkowy. Internet maja za darmo, niech korzystają.
-Pani Aniu, a może by nam pani coś przeczytała?
Moja złość momentalnie wyparowuje. Przed chwila w myślach złorzeczyłam tej starszej, poczciwej kobiecie, a teraz wydaje się taka milutka... i błyskotliwa! Książka jest dobra, książka łagodzi obyczaje. Książka jest lekiem na całe zło. Książka jest silniejsza od hormonów sterujących moim ciałem;)
-Chętnie, Pani Wando. Uśmiechnęłam się, jak najbardziej szczerze i wzięłam do rąk "Małego księcia"...a gdy zaczęłam czytać nawet wstrętne bachory przestały drzeć paszczę... Książki są bohaterem w moim domu.

Dlaczego urodziłam się kobietą? Dlaczego w moim ciele nie krąży testosteron, tylko ten przeklęty estrogen i progesteron, które nie współpracują, tylko rzucają kłody pod nogi? Dlaczego w 30 stopniowym upale kobieta musi znosić niedogodności napięcia przedmiesiączkowego. I dlaczego, do jasnej Anielki, zdecydowałam się na prowadzenie pensjonatu? A w nim albo rodziny z...

Jak wynika z najnowszych badan, kobiety twierdza, ze czuja sie mniej niezrecznie, kiedy rozbieraja sie przed mezczyznami, niz gdy rozbieraja sie przed innymi kobietami. Wedlug nich kobiety sa zbyt krytyczne, podczas gdy mezczyzni rzecz jasna, sa zwyczajnie wdzieczni.

Jak wynika z najnowszych badan, kobiety twierdza, ze czuja sie mniej niezrecznie, kiedy rozbieraja sie przed mezczyznami, niz gdy rozbieraja sie przed innymi kobietami. Wedlug nich kobiety sa zbyt krytyczne, podczas gdy mezczyzni rzecz jasna, sa zwyczajnie wdzieczni.