Wyszedłem z gabinetu uważony. Kto normalny żąda śmierci za sławę? Ten gość zresztą wcale na normalnego nie wyglądał, jakiś taki młody. Rozbiegane oczy i ślina w kącikach ust, przywodziła na myśl bardziej zwierzę na polowaniu, niż człowieka. Co mnie podkusiło aby udać się do tego kiepsko prosperującego wydawnictwa? Kiedyś święciło ono swoje sukcesy ale teraz?
Idąc holem usłyszałem dziwne głosy zza drzwi. Podszedłem bliżej, przystawiłem ucho. To były nawoływania o pomoc! Rozejrzałem się, w pomieszczeniu było pusto. Wszedłem. Ciemność zalała rzeczywistość. Stąpałem powoli schodami. Głosy stawały się coraz bardziej wyraźne. Wreszcie dotarłem do oświetlonej przetrzeni, pomieszczenie było pełne więźniów.
- Uwolnij nas!
- Kim jesteście?
- Dziennikarzami! Zamknęli nas studenci wariaci którzy pełnili tu praktyki i uznali że lepiej się na temacie znają!
- Czy tego już kiedyś nie było?
- Proszę Pana to jest realne życie! Oni nie mają żadnych wartości moralnych!
No to by się w sumie zgadzało.
- Pomogę Wam.
Uwolniłem ich. Rzucili się na swoich oprawców jak wilki. Nie minął kwadrans role się odwróciły.
- Czy nie powinniśmy tego zgłosić policji? – zapytałem.
- Damy sobie radę. Jesteśmy Pana dłużnikami. Proszę mi powiedzieć czy możemy Panu w czymś pomóc?
- Chciałem wydać książkę…
- Świetnie proszę pokazać.
Po godzinie przyjęto mnie ponownie w gabinecie.
- Tak więc drogi Panie wydamy ją pod jednym warunkiem, który zapewni jej sukces.
- Jaki to warunek?
- Musi Pan umrzeć…

Wyszedłem z gabinetu uważony. Kto normalny żąda śmierci za sławę? Ten gość zresztą wcale na normalnego nie wyglądał, jakiś taki młody. Rozbiegane oczy i ślina w kącikach ust, przywodziła na myśl bardziej zwierzę na polowaniu, niż człowieka. Co mnie podkusiło aby udać się do tego kiepsko prosperującego wydawnictwa? Kiedyś święciło ono swoje sukcesy ale teraz?
Idąc holem...

- Czyli mam umrzeć w imię sławy?
- A jakże! To będzie dopiero szok w mediach, wyobraża Pan sobie?
- Ale ja chcę żyć!
- A ja chcę pączka na śniadanie i też tego nie dostanę, bo na diecie jestem a żona ma szpiegów w biurze. Proszę Pana tu chodzi o pieniądze. Czy kojarzy Pan Tolkiena?
- Tak, oczywiście.
- A Randolfa Obierz-Kartofla?
- Nie, kto to taki?
- No właśnie! Proszę sobie wyobrazić, że Pan Randolf też chciał być sławnym pisarzem. Napisał piękną powieść o Hobbitach. Różnica między nim a Tolkienem była taka, że Tolkien umarł a on nie! I co Pan na to?
Spojrzałem na niego jak na wariata.
- Faktem jest, że Obierz-Kartofla nie poświęcił na to całego życia, nie władał dobrze językiem a sama przygoda była nudniejsza niż oglądanie maratonu na żywo, nie zmienia to jednak faktu że dla promocji marki najważniejsze są bodźce zewnętrzne! To jak, wybieramy rodzaj śmierci?
- Słucham?
- No Panie, niech Pan nie jest dziecinny. Tu mamy katalog, proszę spojrzeć. Za powieszenie ubezpieczyciel nie wypłaci Panu, tzn. Pana rodzinie – uśmiechnął się spod okularów – zbyt dużych środków. Najbardziej opłacalne byłoby utonięcie po katastrofie statku pasażerskiego. To jednak wymaga dużych nakładów i sam Pan rozumie wiązałoby się z poniesieniem dodatkowych ofiar. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, po wnikliwej analizie kosztów i korzyści, proponuję dekapitację cyrkową, nieudana sztuczka, rozumie Pan…
- W głowie się nie mieści!
- Do tytułu przejdziemy później, zresztą ten już miała pewna bajka…
- Wychodzę!

- Czyli mam umrzeć w imię sławy?
- A jakże! To będzie dopiero szok w mediach, wyobraża Pan sobie?
- Ale ja chcę żyć!
- A ja chcę pączka na śniadanie i też tego nie dostanę, bo na diecie jestem a żona ma szpiegów w biurze. Proszę Pana tu chodzi o pieniądze. Czy kojarzy Pan Tolkiena?
- Tak, oczywiście.
- A Randolfa Obierz-Kartofla?
- Nie, kto to taki?
- No właśnie! Proszę...

- Dobrze ! Książka będzie najbardziej rozchwytywaną. Pani zostanie zapamiętana na wieki. Obiecuję. Lecz jest jeden warunek ! Śmierć.
- Śmierć ? Czyja śmierć ?
- Pani istotnie. Ale proszę się o nic nie martwić. Już moja w tym głowa, aby pani nie stała się krzywda.
- Nierozumiem !
- Wszystko będzie doskonale ukartowane. Z wyjątkiem kilku osób, wszyscy na świecie będą wierzyć w to, że pani nie żyje. Doskonale wszystko zaplanowane. Zwłoki do złudzenia przypominające panią. Pamięta pani serial skazany na śmierć ?
- Oczywiście, oglądałam go kilkakrotnie, ale proszę już mówić dalej.
- Cała akcja będzie przypominała " śmierć " Terrence Steadmana.
- Czy ja również będę musiała resztę życia spędzić zamknięta gdzieś na odludziu ?
- Tak. Czy woli pani prawdziwą śmierć ? Jeśli nie chce się pani zdecydować to nie zostanie pani książka, ani sama pani zapamiętana.
- Proszę mi dać chwilkę na zastanowienie.
- Będzie pani miała wszystko.
- Zgadzam się. Tylko proszę jeszcze o jedno.
- Słucham pani.
- Proszę o jakiegoś człowieka. Nie chcę do końca życia być samotna.
- Oczywiście. Będzie pani mieszkać wraz z moim bratem daleko w górach. Znajduje się tam piękny, duży dom. W okolicy jest las, wodospad i mnóstwo zwierząt. Będzie pani mogła wychodzić z domu tylko należy zmienić pani wygląd.
- Czy na pewno dzięki temu zostanę zapamiętana ?
- Gwarantuje to pani ! Śmierć to idealny pomysł. Choć pani będzie żyć. Jeśli tylko wyrazi pani zgodę, natychmiast zabieram się do dzieła.
- Wyrażam !

- Dobrze ! Książka będzie najbardziej rozchwytywaną. Pani zostanie zapamiętana na wieki. Obiecuję. Lecz jest jeden warunek ! Śmierć.
- Śmierć ? Czyja śmierć ?
- Pani istotnie. Ale proszę się o nic nie martwić. Już moja w tym głowa, aby pani nie stała się krzywda.
- Nierozumiem !
- Wszystko będzie doskonale ukartowane. Z wyjątkiem kilku osób, wszyscy na świecie będą wierzyć...

-Muszę zginąć? - zaskoczony pisarz wytrzeszczył oczy.
-Wie pan, wypadałoby. - wydawca uśmiechnął się pod nosem. - Pana książka zyskałaby wtedy ogromną popularność.
-Ale co mi po popularności, jak nie mógłbym się z niej cieszyć? Przecież trupy nie mają w zwyczaju czerpać zysków ze sprzedaży ich książek.
-Ach, szczegóły! Proszę sobie wyobrazić, byłby pan na ustach wszystkich, każdy rozprawiałby nad pana śmiercią i książką.
-I nie mógłbym napisać kontynuacji!
-Co tam kontynuacja! Po co? Pana książka byłaby popularna po wsze czasy!
-A wszystkie książki, które zamierzałem przeczytać w swoim życiu?
-Książki? Cóż panu po książkach, jeśli pozostałby pan jedną siedmiomiliardową świata, szarą myszką pośród niezliczonego ogółu, bez żadnej przyszłości! Sława, proszę pana! Sława! Proszę myśleć o kolejnych pokoleniach, których życie kręcić się będzie wokół pana książki!
-No tak, ale co ja powiem żonie, dzieciom?
-Och, na pewno zrozumieją. Tu trzeba myśleć o niebotycznej sumie, którą dostaliby po panu w spadku.
-Wydaje mi się, że jednak woleliby mnie żywego...
-Co im po żywym panu, pisarzu z niewydaną książką? Lepszy byłby martwy, ale z gotówką. Te zielone papierki... Tyle możliwości! Niech pan wybierze świetlaną przyszłość! Niech pan się zgodzi! Musi pan zginąć!
-O, nie, nie. Nie przekonuje mnie pan. Ani trochę. Ja mam przed sobą całe życie, tyle powieści w głowie, tyle do przeczytania! Dziękuję zatem, ale nie skorzystam. Jak koniecznie chce pan kogoś zabić, proszę napisać swoją książkę.

-Muszę zginąć? - zaskoczony pisarz wytrzeszczył oczy.
-Wie pan, wypadałoby. - wydawca uśmiechnął się pod nosem. - Pana książka zyskałaby wtedy ogromną popularność.
-Ale co mi po popularności, jak nie mógłbym się z niej cieszyć? Przecież trupy nie mają w zwyczaju czerpać zysków ze sprzedaży ich książek.
-Ach, szczegóły! Proszę sobie wyobrazić, byłby pan na ustach wszystkich,...

- Pana powieść jest naprawdę dobra i zgodzimy się ją wydać...
- Bardzo miło mi to słyszeć, lecz czekam na warunki
- Warunek jest jeden, ale profitów wiele
- Proszę zacząć od dobrych wiadomości...
- Sława, splendor, gigantyczne pieniądze...
- A złe wiadomości ?
- Nie będzie Pan mógł tego wszystkiego doświadczyć, musi Pan zginąć dokładnie w taki sam sposób jak bohater Pańskiej powieści...
- słucham ?!?!
W tym momencie otworzyły się drzwi gabinetu i do sali wszedł człowiek w ciemnych okularach i garniturze.
- Muszę sprawdzić czy nie ma Pan podsłuchu.
Ochroniarz potwierdzająco kiwnął głową w stronę szefa wydawnictwa.
- Proszę posłuchać - wydamy Pańską książkę, Pan umrze tak jak postać w niej opisana, to będzie wyjątkowo udany zabieg promujący... Pan zniknie na jakiś czas - powiedzmy... na Hawajach... po kilku tygodniach, gdy szum medialny przycichnie wróci Pan pod innym nazwiskiem do nowego domu, pod nowym adresem, jako nowy obywatel... Pańska decyzja ?

- Pana powieść jest naprawdę dobra i zgodzimy się ją wydać...
- Bardzo miło mi to słyszeć, lecz czekam na warunki
- Warunek jest jeden, ale profitów wiele
- Proszę zacząć od dobrych wiadomości...
- Sława, splendor, gigantyczne pieniądze...
- A złe wiadomości ?
- Nie będzie Pan mógł tego wszystkiego doświadczyć, musi Pan zginąć dokładnie w taki sam sposób jak bohater...

- Zgoda ale zrobimy to po mojemu.
- To znaczy jak? - Zapytał wydawca.
- Wydamy moją książkę pod pseudonimem, kogoś kto na dniach tragicznie umrze.
- Ale skąd wiesz kto niedługo umrze?
- Nazwisko zostaw mnie. W końcu czego nie robi się dla kariery...

- Zgoda ale zrobimy to po mojemu.
- To znaczy jak? - Zapytał wydawca.
- Wydamy moją książkę pod pseudonimem, kogoś kto na dniach tragicznie umrze.
- Ale skąd wiesz kto niedługo umrze?
- Nazwisko zostaw mnie. W końcu czego nie robi się dla kariery...

Wydawca pogładził tłustym paluchem maszynopis. Moje dziecko, pomyślał młody mężczyzna siedzący po drugiej stronie dębowego biurka, choć zaraz potem się skarcił: To tylko kartki. Mimo to, nie podobało mu się, że grubas tak je… pieści.
– To dobra książka. Mam nosa do dobrych książek. – Wydawca odchylił się na krześle. Guziki koszuli na jego brzuszysku zaskrzypiały niebezpiecznie.
Mężczyzna czekał na ale. To było szóste wydawnictwo. W poprzednich pięciu je usłyszał.
– Wprawdzie nie wydajemy kryminałów – podjął po chwili. – Zajmujemy się młodzieżówką, romansami, wie pan… Jednakowoż chcemy otworzyć się na nowych odbiorców, a pana książka będzie świetna na początek.
– Czy to znaczy, że…?
– Tak, wydamy pana książkę. Są jednak pewne warunki.
Jest i ale.
– Nie dostanie pan ani grosza, zanim książka nie zacznie na siebie sama zarabiać. Spokojnie – dodał, widząc, że pisarz zbladł. – Jestem pewien, że to będzie hit. Czeka pana sława jak Rowling, he he. Opłacimy promocję; bilbordy, wywiady, wspólne czytania, reklamy na youtube, wszystko. A kiedy o książce będzie już wszędzie głośno, wtedy pan… zniknie.
– Jak to?
– Tak to. Ludzie kochają, kiedy fikcja przenosi się do prawdziwego życia. Dzięki temu zostanie pan na zawsze zapamiętany jak… jak Hłasko.
– Mam przedawkować leki?
– Czemu nie? Z początku też się wydawało, że bohater pana książki to zrobił. Wieczna chwała w pamięci czytelników, non omnis moriar. A więc? Jaka jest pańska decyzja? – Wydawca wyciągnął dłoń.
Mężczyzna bez wahania ją uścisnął.

Wydawca pogładził tłustym paluchem maszynopis. Moje dziecko, pomyślał młody mężczyzna siedzący po drugiej stronie dębowego biurka, choć zaraz potem się skarcił: To tylko kartki. Mimo to, nie podobało mu się, że grubas tak je… pieści.
– To dobra książka. Mam nosa do dobrych książek. – Wydawca odchylił się na krześle. Guziki koszuli na jego brzuszysku zaskrzypiały...

Bestseller[bookLink]305848|Bestseller[/bookLink]

Bestseller[bookLink]305848|Bestseller[/bookLink]

 [bookCover]305848|Bestseller[/bookCover]