Urodzony w Betlejem (Palestyna) ok.1 roku n.e.
Pochodził z ubogiej, żydowskiej rodziny. Jego ojciec trudnił się drobnymi pracami remontowymi. Nauczył go rzemiosła. Od wczesnego dzieciństwa zadziwiał ludzi swą znajomością Tory, przenikliwym umysłem, znajomością ludzkiej natury, dobrocią i paranormalnymi umiejętnościami (przemiana wody w wino, władza nad żywiołami, uzdrowienia, a nawet wskrzeszenie człowieka o imieniu Łazarz). Nie ukończył żadnych znanych szkół. Nie zajmował znaczących stanowisk.Charyzmatyczny mówca i nauczyciel, za którym podążały tłumy. Został skazany na śmierć i zabity ok. 33r.n.e.
Moją biografię zaplanował poza czasem. Pozwolił mi nanieść w niej liczne poprawki, które omal nie doprowadziły powieści do tragicznego finału. Ostatecznie jednak śmierć autora, umożliwiła doprowadzenie mojej biografii do happy endu.

Urodzony w Betlejem (Palestyna) ok.1 roku n.e.
Pochodził z ubogiej, żydowskiej rodziny. Jego ojciec trudnił się drobnymi pracami remontowymi. Nauczył go rzemiosła. Od wczesnego dzieciństwa zadziwiał ludzi swą znajomością Tory, przenikliwym umysłem, znajomością ludzkiej natury, dobrocią i paranormalnymi umiejętnościami (przemiana wody w wino, władza nad żywiołami,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czuję że moje życie wychodzi z niezłej mieszkanki genów, błyskotliwości, dobrego pióra niebywałego talentu mój "stwórca" za czasów mej młodość miał ubaw, huśtawka emocji, humoru niczym w powieściach Helen Fielding. Z biegiem czasu kilka historii dorzuciła Natasza Socha, czy Magdalena Witkiewicz. Jestem matką, drugie dziecko w drodze, żoną, kurą domową...nie lepiej brzmi manager domu. Często też moje życie totalnie zaskakuje i szczęka opada do ziemi jak w powieściach Mroza, nie wiem czy śnię, czy to jawa ( nie wliczam w to wstawania w nocy do dziecka) jak nic posypał je "Gwiezdnym pyłem" Neil Gaiman. Wszystko to tworzy cudowne zestawienie, do pośmiania, uronienia łzy czy chwili dreszczyku. Ten ktoś siedzi przy maszynie, w długim może nawet za dużym swetrze i ciepłych bamboszach, na głowie ma burzę płomiennych włosów na twarzy piegi i wielkie okulary, otacza ją wiele regałów z książkami a w pomieszczeniu unosi się zapach herbaty malinowej, z każdy dopisanym słowem w moim życiu coś się dzieje.

Czuję że moje życie wychodzi z niezłej mieszkanki genów, błyskotliwości, dobrego pióra niebywałego talentu mój "stwórca" za czasów mej młodość miał ubaw, huśtawka emocji, humoru niczym w powieściach Helen Fielding. Z biegiem czasu kilka historii dorzuciła Natasza Socha, czy Magdalena Witkiewicz. Jestem matką, drugie dziecko w drodze, żoną, kurą domową...nie lepiej brzmi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ludwik Locki – tajemnicza postać na polskim rynku książki. Urodził się najprawdopodobniej w Poznaniu w roku 1981, chociaż niektóre źródła podają, że w 1985. Dzieciństwo spędził w klasztorze Sióstr Urszulanek we Wrocławiu. Potem wyjechał do Warszawy, by studiować na tamtejszej politechnice, co jednak nie potwierdzili ani wykładowcy, ani studenci z tamtych lat. W związku z tą sprawą w 2014 r. wybuchła medialna afera. Jedna z gazet zasugerowała, że Locki kłamał mówiąc o swoim wykształceniu. Pisarz, odparł atak, przedstawiając dokumenty potwierdzające ukończenie wydziału elektroniki i techniki informacyjnej na Politechnice Warszawskiej. Do dziś jednak nie wyjaśniono dlaczego nikt nie pamięta Lockiego. Z pewnością nie byłoby żadnej sprawy, gdyby nie jego głośny debiut „Migawki z życia” (2013). Autor w swojej pierwszej i jedynej książce opisał losy sąsiada i jednocześnie przyjaciela. Powieść o zwykłym facecie z wielkiego miasta, który musi się zmagać z szarą codziennością, a przy tym pozostaje optymistą i z determinacją szuka miłości, zyskała przychylność czytelników, chociaż krytycy już nie byli tacy łaskawi. Z pewnością przyczynił się do tego jeden z bohaterów książki – dwulicowy i sprzedajny krytyk literacki – Artur Śliski. Mimo złej prasy, powieść przez kilkanaście tygodni utrzymywała się na szczytach list bestsellerów. Wszyscy wyczekiwali kolejnej książki autora, tymczasem ten, na początku 2015 roku zniknął bez śladu i do dziś nie wiadomo co się z nim stało.

Ludwik Locki – tajemnicza postać na polskim rynku książki. Urodził się najprawdopodobniej w Poznaniu w roku 1981, chociaż niektóre źródła podają, że w 1985. Dzieciństwo spędził w klasztorze Sióstr Urszulanek we Wrocławiu. Potem wyjechał do Warszawy, by studiować na tamtejszej politechnice, co jednak nie potwierdzili ani wykładowcy, ani studenci z tamtych lat. W związku z tą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cierpisław Codzienny - (ur.13 września 1957 r. w )- polski krytyk rzeczywistości, złośliwiec, niedzielny poeta. Ukończył wyższą szkołę tkactwa iluzji. Już na studiach utkał pełną sarkazmu i ironii powieść " Dziewczynka z ciastkiem na nosie"- opowiadała ona o małej dziewczynce, która kolekcjonowała siniaki. Książka nie była hitem, ale miała grono swoich czytelników, dlatego powstały kolejne tomy: "Godzina nastoletnich, pąsowych policzków" oraz najnowsze dzieło "Studentka, która nie lubi jeździć koleją". Autor pisząc o życiu głównej bohaterki inspirował się prawami Murphy'ego, więc powieści obfitują w niezręczne sytuacje, pechowe przypadki oraz wstydliwe wpadki. Cierpisław Codzienny pisuje również wiersze, z którymi zapoznać się można w jego tomikach "Podpałka" i "Podcierka". Otrzymał takie nagrody jak: Legitymacja Polityki, Nagroda Literacka Wiktorii oraz jego największe osiągnięcie Literacka Nagroda Jobla.

Cierpisław Codzienny - (ur.13 września 1957 r. w )- polski krytyk rzeczywistości, złośliwiec, niedzielny poeta. Ukończył wyższą szkołę tkactwa iluzji. Już na studiach utkał pełną sarkazmu i ironii powieść " Dziewczynka z ciastkiem na nosie"- opowiadała ona o małej dziewczynce, która kolekcjonowała siniaki. Książka nie była hitem, ale miała grono swoich czytelników, dlatego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Maria Kowalska – doktor polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, pracę doktorską obroniła z wyróżnieniem summa cum laude, z wyboru nauczycielka języka polskiego w gimnazjum w podkrakowskim Zwyczajewie. Autorka bestsellerów „Pospolite jest piękne”, „Szarzyzna a marazm”, „Nie wyróżniaj się”. Zwolenniczka tezy, że to, co pospolite, pozornie nijakie i bezbarwne nie oznacza przytłaczające i głupie, a już w żadnym razie gorsze. Przeciwnie – autorka uważa, że niepozorność i przeciętność to prosta droga do szczęścia, poczucia wolności i czerpania prostej radości z życia wolnego od ograniczeń, osądów i presji otoczenia, które zawsze wymaga od jednostek widocznych (niewidocznych nie zauważa), by dostosowywały się do jego preferencji. Kiedy konieczność zadowalania innych, spełniania ich oczekiwań i zaspokajania potrzeb nie stoi na pierwszym miejscu można skupić się na rozwoju własnej osobowości, zdobywaniu wiedzy i umiejętności bez konieczności trwonienia czasu na czynności niekonstruktywne. Autorka obala mit indywidualizmu jako jedynej słusznej drogi do szczęścia i samozadowolenia. O tym jest również jej najnowsza książka pt. „Szara eminencja”, której bohaterka – Anna Nowak, szeregowa pracownica w Urzędzie Miasta X, prowadzi podwójne życie z jednej strony niczym nie wyróżniającej się referentki ds. ewidencji ludności, z drugiej zaś – udzielającej się na forach internetowych psycholog-samouka o rozległej wiedzy fachowej, pomagającej nieodpłatnie potrzebującym. Będzie kolejny bestseller?

Maria Kowalska – doktor polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, pracę doktorską obroniła z wyróżnieniem summa cum laude, z wyboru nauczycielka języka polskiego w gimnazjum w podkrakowskim Zwyczajewie. Autorka bestsellerów „Pospolite jest piękne”, „Szarzyzna a marazm”, „Nie wyróżniaj się”. Zwolenniczka tezy, że to, co pospolite, pozornie nijakie i bezbarwne nie oznacza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podobno istnieją takie książki, na których najzdolniejszy nawet pisarz wykłada się jak pierwsza lepsza łamaga, a o prawdziwości tego stwierdzenia Abdallah Abi, dziś już trochę zapomniany, przekonał się osobiście. Pasmo jego sukcesów przerwała fabularyzowana biografia, której porażka zaskoczyła wielu. Zawierała przecież wszystko, czego oczekuje się od kasowych historii: bolesne początki, dysfunkcje, nałogi, gwałtowne nieszczęśliwe zauroczenia, galerię kreatur, a także bohaterkę-kretynkę, która aż do trzeciego tomu niczego się nie uczy. I to wszystko polane slapstikowym sosem, w którym największa menda wygląda z początku jak najpiękniejsze stworzenie - rzecz jasna zanim dojrzymy kłapiące szczękoczułki. A ten happy end, po którym jednak w sposób nieunikniony heroinę całego story doganiają stare demony i wszystko zaczyna kręcić się od początku... Tyle emocji, istny kondensat! „Osobno to byłoby niesamowicie ciekawe, ale razem… No nie wiem, czuję się, jakbym siedział u terapeuty” – stwierdził w recenzji jeden ze skonsternowanych czytelników. Bądźmy szczerzy, nikt nie polubił tej książki. Jedyna rada życiowa, której udzielała w związku z wszelkimi rozterkami, brzmiała: „No, to zależy...”. Do kitu z taką powieścią. Zresztą i tak okazało się, że Abdallah Abi to pochodzący z Tanzanii pies rasy welsh corgi, który wszystkie dzieła stworzył w zaciszu własnej budy. „Bwe, bwe, bwe” – brzmiał jego ostatni szczek. Albo podsumowanie kariery pisarskiej, jak złośliwie twierdzą niektórzy.

Podobno istnieją takie książki, na których najzdolniejszy nawet pisarz wykłada się jak pierwsza lepsza łamaga, a o prawdziwości tego stwierdzenia Abdallah Abi, dziś już trochę zapomniany, przekonał się osobiście. Pasmo jego sukcesów przerwała fabularyzowana biografia, której porażka zaskoczyła wielu. Zawierała przecież wszystko, czego oczekuje się od kasowych historii:...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kathe Hekate - Marianna Nawrocka pisze pod tym pseudonimem od lat. Wspaniała biografka, wielokrotnie doceniana nie tylko przez czytelników, ale również kolegów publicystów i pisarzy. Po doktoracie z psychologii, ukończyła z wyróżnieniem dziennikarstwo. Ludzie od zawsze stanowili dla niej zagadkę i jak sama podkreśla wyzwanie, by ukazać zarówno to co w nich realne i namacalne jak i wszystko to co irracjonalne w ich umysłach. Jej pióro dosięgło już wielu celebrytów, artystów i polityków. Największą sławę jednak przyniosły jej biografie zwykłych bohaterów codziennego życia. Otrzymała wiele nagród i wyróżnień. Szczególnym uznaniem cieszyły się książki: "Super mama", "Strażak na medal", "Mały detektyw" i "Gloria".

Kathe Hekate - Marianna Nawrocka pisze pod tym pseudonimem od lat. Wspaniała biografka, wielokrotnie doceniana nie tylko przez czytelników, ale również kolegów publicystów i pisarzy. Po doktoracie z psychologii, ukończyła z wyróżnieniem dziennikarstwo. Ludzie od zawsze stanowili dla niej zagadkę i jak sama podkreśla wyzwanie, by ukazać zarówno to co w nich realne i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Elżbieta Sezamczyk (ur.1978) debiutowała w 1995 roku wydanym w nakładzie zaledwie kilkuset egzemplarzy tomikiem wierszy pt. „Na krawędzi rynny”. Po miażdżącej krytyce, jakiej padła ofiarą w lokalnym miesięczniku, przestała tworzyć na długie lata. Jej późniejsze utwory (opowiadania, wiersze i dwa niedokończone poematy) wydane w zbiorze „Nigdy nie zgasnę”, przeszły niezauważone. Upokorzona i pozbawiona środków do życia Elżbieta zatrudniła się jako kelnerka w kawiarni „Czysta”. Pracowała dziesięć godzin dziennie, wyszła za mąż za swojego szefa, Antoniego Barczyńskiego, rozwiodła się. Małżeństwo, niezwykle destrukcyjne dla jej równowagi psychicznej, było najlepszym okresem w twórczości Elbiery. By uciec od prymitywnej kultury męża, rozpoczęła pisanie cyklu powieści o losach Zuzanny, dziewczyny z małego miasteczka. Powieściowy debiut Sezamczyk, „Wśród pyłu”, spotkał się z entuzjastycznym odbiorem zarówno u krytyków, jak i u szerszej publiczności. Doceniono suchy, oszczędny styl Sezamczyk, jakże różny od jej wcześniejszego pretensjonalnego rozpoetyzowania. „To powieść, w której nic się nie dzieje”, napisał słynny W. K., „ale wzbudza ona uwagę językiem. W naszym kraju nie pisano tak nigdy”. Drugi tom cyklu, „Wśród kurzu”, opisujący wczesną młodość bohaterki, obfituje w zabawne dialogi, wyraziste charaktery i zaskakujące zwroty akcji. Jak stwierdziła sama Sezamczyk, „Zuzanna zostawia swoje mroczne miasto”. Niestety, po rozwodzie autorka zamilkła. Pozostaje czekać na kolejną powieść.

Elżbieta Sezamczyk (ur.1978) debiutowała w 1995 roku wydanym w nakładzie zaledwie kilkuset egzemplarzy tomikiem wierszy pt. „Na krawędzi rynny”. Po miażdżącej krytyce, jakiej padła ofiarą w lokalnym miesięczniku, przestała tworzyć na długie lata. Jej późniejsze utwory (opowiadania, wiersze i dwa niedokończone poematy) wydane w zbiorze „Nigdy nie zgasnę”, przeszły...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem tajemniczym mężczyzną po czterdziestce. Niewiele osób zna moją tożsamość. Pisanie pod pseudonimem jest celowe. Niecierpliwi czytelnicy chcą za wszelką cenę wiedzieć, kto chowa się za utworami tłumaczonymi na całym świecie. Wielkie objawienie XXI wieku. Nie udzielam wywiadów, nie mam konta na facebooku. Nazywany pisarzem - widmem. Czytam o sobie w sieci dobrze się przy tym bawiąc. Ostatnio przeczytałem, iż jestem wymyślonym, marketingowym towarem. Bronią mnie utwory, wpadające w głębi serc czytelników na świecie. Podobno potrafię ukazać świat bez sztuczności.

Jestem tajemniczym mężczyzną po czterdziestce. Niewiele osób zna moją tożsamość. Pisanie pod pseudonimem jest celowe. Niecierpliwi czytelnicy chcą za wszelką cenę wiedzieć, kto chowa się za utworami tłumaczonymi na całym świecie. Wielkie objawienie XXI wieku. Nie udzielam wywiadów, nie mam konta na facebooku. Nazywany pisarzem - widmem. Czytam o sobie w sieci dobrze się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Karolina Klim jest bardzo inteligentną i upartą osobą od najmłodszych lat. Dzięki temu napisała właśnie tą książkę. Autorka do stworzenia tego dzieła wykorzystała również swoją chorobę ( rozdwojenie jaźni) a także pragnienie bycia wiecznym dzieckiem dzięki czemu tak szybko stała się Bestsellerem. Lektura podbiła serca milinów ludzi na całym świecie. „Kari”- bo tak kazała na siebie mówić - już klika razy próbowała coś naskrobać jednak dopiero to ją zadowoliło. Przez kilkanaście lat mieszkała na wsi, a gdy wyjechała do miasta jej stan zaczął się pogarszać i to w tym momencie wzięła się za korektę książki przed jej wydaniem. Obecnie Pani Klim jest jedną z najbogatszych osób w Polsce, ale nie chce się leczyć bo jak powiedziała nie skromnie w wywiadzie do The Times - „Moja choroba jest darem dzięki którym tworze dla siebie ale i dla świata- tworzę książki o jakich się nie śniło nawet Mickiewiczowi. Gdy pozbędę się daru to kim będę? Na pewno nie pisarzem jakim jestem teraz”. - Czyżby Pani Klim miała zamiar tworzyć więcej? Jeśli tak to z niecierpliwością czekamy na jej kolejny literacki debiut.

Karolina Klim jest bardzo inteligentną i upartą osobą od najmłodszych lat. Dzięki temu napisała właśnie tą książkę. Autorka do stworzenia tego dzieła wykorzystała również swoją chorobę ( rozdwojenie jaźni) a także pragnienie bycia wiecznym dzieckiem dzięki czemu tak szybko stała się Bestsellerem. Lektura podbiła serca milinów ludzi na całym świecie. „Kari”- bo tak kazała na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej