Również książkę otrzymałam wczoraj. ;)
Dziękuję.

Również książkę otrzymałam wczoraj. ;)
Dziękuję.

Książka wczoraj dotarła. Dziękuję bardzo!
I gratuluję pozostałym :)

Książka wczoraj dotarła. Dziękuję bardzo!
I gratuluję pozostałym :)

gratuluje pozostałym , ja też marzyłam o tej książce i normalnie nie wierzę,że się spełniło to marzenie...

gratuluje pozostałym , ja też marzyłam o tej książce i normalnie nie wierzę,że się spełniło to marzenie...

Dziękuję!Bardzo się cieszę,bo marzyłam o tej książce.

Dziękuję!Bardzo się cieszę,bo marzyłam o tej książce.

Gratulacje :D i nawet jakaś Ola tam jest... Moja imienniczka :DD.

Gratulacje :D i nawet jakaś Ola tam jest... Moja imienniczka :DD.

Gratuluję:)

Gratuluję:)

Zwyciężyli:
Krystyna Meszka
jolunia559-JOLA
Lady Boleyn
pheosia
Gratuluję!

Zwyciężyli:
Krystyna Meszka
jolunia559-JOLA
Lady Boleyn
pheosia
Gratuluję!

Konkurs zakończony~!
Wkrótce ogłoszę zwycięzców.

Konkurs zakończony~!
Wkrótce ogłoszę zwycięzców.

Takie miejsce, moje miejsce istnieje. Jest obecne nie tylko w rzeczywistości, ale też w moim sercu i całym życiu. Gdzie się mieści? Nie zdradzę, żeby nadal mogło być tylko moje, ale powiem, że to dom na wsi... Daleko od miejskiego zgiełku, ludzi, hałasu, codziennych spraw. To miejsce, w którym odnajduję prawdziwą siebie. To tam właśnie się wychowałam, od dziecka wyjeżdżając w każdy weekend i wolny dzień. Nie istnieje pojęcie "mnie" bez tej wsi, tego domu... Bez bezkresnej dali za oknem, śpiewu ptaków o poranku, maciejki sianej co roku w ogrodzie, bez zapachu deszczu w letni dzień i kluczy odlatujących na południe kaczek jesienią.

Dom stoi daleko od innych, prowadzi do niego polna droga (latem ogromnie pylista, ale nawet ten pył kocham) i naprawdę rzadko pojawiają się jacyś ludzie. Dlatego mogę o poranku wybiec z łóżka, by jeszcze w piżamie pójść boso do ogrodu i czując na stopach chłodną rosę, zrywać słodkie truskawki. W południe pójść na długi spacer z psem ciągnącymi się całe kilometry polnymi drogami, zrywając polne chabry i maki. A później czytać w cieniu jabłoni książki. A jeśli pada, leżeć pod drzewem i słuchać jak gra uderzając kroplami w liście drzew i źdźbła trawy.

To mój raj. Zdecydowanie jest idealny dla mnie, bo stanowi część mojej istoty. I chociaż dla innych może się wydawać zupełnie zwyczajnym miejscem, dla mnie zawsze wymarzonym rajem. Takim, w którym już niedługo zamieszkam na stałe...

P.S. A tak wygląda widok z okna w moim prywatnym raju:

Takie miejsce, moje miejsce istnieje. Jest obecne nie tylko w rzeczywistości, ale też w moim sercu i całym życiu. Gdzie się mieści? Nie zdradzę, żeby nadal mogło być tylko moje, ale powiem, że to dom na wsi... Daleko od miejskiego zgiełku, ludzi, hałasu, codziennych spraw. To miejsce, w którym odnajduję prawdziwą siebie. To tam właśnie się wychowałam, od dziecka wyjeżdżając...

W ciągu swojego niemal ćwierćwiecznego życia tak często zmieniałam miejsce zamieszkania, że nigdy nie miałam stałego punktu "tylko dla siebie".
Dlatego też od zawsze potrafiłam znajdować miejsca, w których na chilę mogłam poczuć się "jak w domu". I nie było ważne, czy siadłam sobie gdzieś na schodach opuszczonego budynku, czy na zardzewiałej ławce na zapuszczonym placu zabaw.

Nie jest ważne "gdzie", ważne jest "jak". Trzeba potrafić wydzielić swój fragment świeżego powietrza wśród otaczajacej nas stęchlizny, dojrzeć wśród zachmurzonego nocnego nieba tą jedną, jedyną szczęśliwą gwiazdę (nie zważajac na to,że co noc jest inna - ona zawsze jest jedna, jedyna) i poczuć powiew wolności.

Obecnie takim moim "miejscem szczęśliwym" jest parapet okienny położony tuż przy wejściu na strych. Praktycznie nikt tamtędy nie chadza, jest cicho, pod sufitem widać stare, jeszcze jesienne pajączyny. Siadam tam z książką w jednej ręce, a papierosem w drugiej. I czytam. Lub po prostu napawam się chwilą spokoju, o którą ostatnio tak trudno...

W ciągu swojego niemal ćwierćwiecznego życia tak często zmieniałam miejsce zamieszkania, że nigdy nie miałam stałego punktu "tylko dla siebie".
Dlatego też od zawsze potrafiłam znajdować miejsca, w których na chilę mogłam poczuć się "jak w domu". I nie było ważne, czy siadłam sobie gdzieś na schodach opuszczonego budynku, czy na zardzewiałej ławce na zapuszczonym placu...