Przede wszystkim głęboka czerwień. W tradycji orientu właśnie ta barwa symbolizuje dostatek. Stąd też karmazynowy strój panny młodej. Kolejny kolor, jaki nieodłącznie łączy się w mojej wyobraźni z orientem, to żółty, zawsze obecny w zdominowanych smakiem curry potrawach. I oczywiście zieleń. Orient to w końcu nie tylko jedzenie i tradycja, ale także wspaniałe krajobrazy przyozdobione bujną roślinnością. :)

Przede wszystkim głęboka czerwień. W tradycji orientu właśnie ta barwa symbolizuje dostatek. Stąd też karmazynowy strój panny młodej. Kolejny kolor, jaki nieodłącznie łączy się w mojej wyobraźni z orientem, to żółty, zawsze obecny w zdominowanych smakiem curry potrawach. I oczywiście zieleń. Orient to w końcu nie tylko jedzenie i tradycja, ale także wspaniałe krajobrazy...

Kraje orientu kojarzą mi się z barwami, smakami, zapachami swoiskimi, których nie można spotkać w restauracji, czy hotelowym barze. Aby zobaczyć je, spróbować, odczuć, trzeba przybyć do miejsca, z którego się wywodzą. Spróbować dań z ulicznego targu, zamieszkać u lokalnych ludzi, zobaczyć jak wygląda życie tubylców. Przychodzą mi na myśl przyprawy. Takie prawdziwe, nie przetworzone, ale sprzedawane prosto od producenta. Owoce morza, wyłowione godzinę wcześniej z podwodnego dna. Papryczka chilli i inne ostre dodatki. Ogromna paleta barw, smaków i zapachów.

Kraje orientu kojarzą mi się z barwami, smakami, zapachami swoiskimi, których nie można spotkać w restauracji, czy hotelowym barze. Aby zobaczyć je, spróbować, odczuć, trzeba przybyć do miejsca, z którego się wywodzą. Spróbować dań z ulicznego targu, zamieszkać u lokalnych ludzi, zobaczyć jak wygląda życie tubylców. Przychodzą mi na myśl przyprawy. Takie prawdziwe, nie...

Kraje orientu kojarzą mi się z barwami, smakami, zapachami swoiskimi, których nie można spotkać w restauracji, czy hotelowym barze. Aby zobaczyć je, spróbować, odczuć, trzeba przybyć do miejsca, z którego się wywodzą. Spróbować dań z ulicznego targu, zamieszkać u lokalnych ludzi, zobaczyć jak wygląda życie tubylców. Przychodzą mi na myśl przyprawy. Takie prawdziwe, nie przetworzone, ale sprzedawane prosto od producenta. Owoce morza, wyłowione godzinę wcześniej z podwodnego dna. Papryczka chilli i inne ostre dodatki. Ogromna paleta barw, smaków i zapachów.

Kraje orientu kojarzą mi się z barwami, smakami, zapachami swoiskimi, których nie można spotkać w restauracji, czy hotelowym barze. Aby zobaczyć je, spróbować, odczuć, trzeba przybyć do miejsca, z którego się wywodzą. Spróbować dań z ulicznego targu, zamieszkać u lokalnych ludzi, zobaczyć jak wygląda życie tubylców. Przychodzą mi na myśl przyprawy. Takie prawdziwe, nie...

Lalki, wzory, kurz, kult, bogactwo, egzotyka, ludzie w czarnych chustach na wielbłądach, różnorodność, cała paleta barw, ból głowy od nadmiaru nowych doświadczeń i zapachów, konserwatyzm, wierność zasadom...

Lalki, wzory, kurz, kult, bogactwo, egzotyka, ludzie w czarnych chustach na wielbłądach, różnorodność, cała paleta barw, ból głowy od nadmiaru nowych doświadczeń i zapachów, konserwatyzm, wierność zasadom...

Ex Oriente lux...jeśli światło, to i barwa, a te w Azji zawierają wszystkie odcienie kolorów ziemi: od żółci pustynnych Kara-kum, przez rdzawe skały Tybetu po brunatne gleby żyznych dorzeczy rzek - Eufratu, Gangesu, Jangcy. Co ciekawe, te same odcienie znajdziemy w kolorach burek, burnusów, galabii, turbanów i chust żyjących tam ludzi, ponieważ naturalne barwniki dają podobny efekt - od beżów naturalnego, niebielonego sukna, przez żółcie chińskiego bądź perskiego szafranu albo kaukaskiego urzetu, przez wyblakłe, dywanowe ugry i purpury, uzyskane kaukaską i bliskowschodnią marzanną, po brązy i ciepłe czernie z barwienia kampeszem. Wyjątkiem byłoby tu tylko indonezyjskie indygo - jak głębokie, mistyczne niebo nad tą ziemią. Co ciekawe, gdy się przejdzie przez targi z przyprawami, np. w Tbilisi, mają one podobne, ciepłe gamy kolorystyczne. I pachną...ostro i słodko zarazem, czasem słodko-kwaśno, zawsze jednak z nutką goryczki, cieniem jakiejś tajemnicy. Smaki pozornych przeciwieństw - ich pełnia w zjednoczonym jin i jang na talerzu. Orient to ojczyzna większości przypraw, które docierały do Europy. Przede wszystkim mieszanek ziołowych do mięs i ryb, ale też delikatnych, jak szafran czy turmerik do barwienia i nasycania zapachem ryżu, czy nieprzewidywalnych w potrawie, jak kardamon dodany do kawy. W kuchni to też zapach morskiej trawy, smak granatu w sosie, świeżej mięty i kolendry o każdej porze roku. A między ludźmi? Zapach paczuli - upojny i ciepły, jak wszystkie warianty brązu oczu azjatyckich kobiet...Choć i tu zdarza się indygo i zieleń.

Ex Oriente lux...jeśli światło, to i barwa, a te w Azji zawierają wszystkie odcienie kolorów ziemi: od żółci pustynnych Kara-kum, przez rdzawe skały Tybetu po brunatne gleby żyznych dorzeczy rzek - Eufratu, Gangesu, Jangcy. Co ciekawe, te same odcienie znajdziemy w kolorach burek, burnusów, galabii, turbanów i chust żyjących tam ludzi, ponieważ naturalne barwniki dają...

Orient bije po oczach kolorami, zwłaszcza podróżników przyzwyczajonych do szarości i betonu. Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy zapuściłam się w uliczki pewnej dzielnicy Stambułu, nie mogłam ochłonąć od nadmiaru barw: mijam ciasno upakowane domy- różowe, fioletowe, błękitne, żółte, zielone. Żałuję, że u nas jest tak szaro-nijako. Uliczki tętnią życiem i kolorami: na ulicznych straganach piętrzą się owoce:arbuzy, melony, granaty, pomarańcze. Są tu też bary ze świeżo wyciskanymi sokami przyciągające intensywną czerwienią i żółcią. Pełno także błyskotek, pamiątek w tysiącu barwach tęczy: ceramicznych podstawek, szklanych wielobarwnych wiszących lampek, biżuterii. Oprócz tego wszechobecne szale i chusty, chyba w każdym możliwym wzorze i kolorze. W oknach wystawowych królują suknie ślubne: bynajmniej nie białe, ale czerwone, fioletowe, granatowe, błyszczące, pełne cekinów wręcz kiczowate. Ulicami śpieszą się ludzie; kobiety wcale nie okute w czerń ale ubrane nowocześnie, niektóre w kolorowych, błyszczących chustach na głowach. Trafiam na bazar- tu króluje zapach przypraw: ostrego pieprzu, curry, cynamonu, imbiru, kuminu, zapach słodyczy i aromatycznej, świeżej kawy. Sprzedawcy częstują przechodnia słodkim lokum obsypanym płatkami kokosa czy pistacjami, baklavą – ciastem francuskim w bardzo słodkim syropie. Można też skosztować wiele rodzajów słonych orzeszków czy wreszcie przysiąść w lokalnej restauracyjce na herbatę, za której mocnym smakiem tęsknię do dziś.

Orient bije po oczach kolorami, zwłaszcza podróżników przyzwyczajonych do szarości i betonu. Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy zapuściłam się w uliczki pewnej dzielnicy Stambułu, nie mogłam ochłonąć od nadmiaru barw: mijam ciasno upakowane domy- różowe, fioletowe, błękitne, żółte, zielone. Żałuję, że u nas jest tak szaro-nijako. Uliczki tętnią życiem i kolorami: na...

Pierwszy to SMAK PORAŻKI. Kolejny raz nie udało mi się wyjechać na wymarzone wakacje do Azji.
Drugi to SMAK OBESZŁY. Czyli musiałam się obejść samym nieprzyprawionym niczym smakiem tej wycieczki, w bezbarwnym kolorze. Jest on bardzo związany z tym pierwszym.
Ale za to mam dobre skojarzenia zapachowe. Bo niedaleko otworzyli budkę w kebabem. I tam zawsze tak ładnie pachnie, chyba kurczakiem. Miejscowi nie włożyli by nic innego do ust, więc to musi być kurczak.
I kojarzy mi się też z zapachem wiosny. Ponieważ o tych wakacjach marzę zawsze wiosną, gdy wychodzi po zimie pierwsze ciepłe słońce. I wtedy przypomina mi się, że gdzieś na świecie, świeci ono zdecydowanie częściej i mocniej.
Natomiast kolorem jest zieleń. Jest to kolor mojej niegasnącej nadziei, na spełnienie marzeń o orientalnych wakacjach.

Pierwszy to SMAK PORAŻKI. Kolejny raz nie udało mi się wyjechać na wymarzone wakacje do Azji.
Drugi to SMAK OBESZŁY. Czyli musiałam się obejść samym nieprzyprawionym niczym smakiem tej wycieczki, w bezbarwnym kolorze. Jest on bardzo związany z tym pierwszym.
Ale za to mam dobre skojarzenia zapachowe. Bo niedaleko otworzyli budkę w kebabem. I tam zawsze tak ładnie pachnie,...

Jeśli chodzi o barwy to kraje Orientu kojarzą mi się ze złotem, czerwienią i intensywnym niebieskim. Smaki orientu to dla mnie wszystkie przyprawy, które są ostre ale też aromatyczne. Wystarczy ich dodać odrobinę do potrawy i nabiera ona zupełnie innego smaku. Natomiast jeśli chodzi o zapachy to definitywnie orient kojarzę z piżmem.

Jeśli chodzi o barwy to kraje Orientu kojarzą mi się ze złotem, czerwienią i intensywnym niebieskim. Smaki orientu to dla mnie wszystkie przyprawy, które są ostre ale też aromatyczne. Wystarczy ich dodać odrobinę do potrawy i nabiera ona zupełnie innego smaku. Natomiast jeśli chodzi o zapachy to definitywnie orient kojarzę z piżmem.

Kraje orientalne to buchająca w twarz gorączka, unoszący się w powietrzu kurz, ciepły wiatr smagający policzki, pył, który szczypie w oczy, zapach słodyczy, cynamonu, goździków, a także tłumu i jego bliskości. To małe uliczki, gwar, uśmiechy, plotki i niewinne spojrzenia szczupłych dzieci. To woń, jaką stwarza jeden organ, a więc wszystko, co na tę istotę się składa. Kolorowe, sięgające ziemi płótna, które swą delikatnością okalają kruche, energiczne ciała. Pomarańcz słońca, które uwodzi i tworzy obraz ciepła, albo wręcz ognistości. To uroczy zakątek, kryjący wiele niewypowiedzianych kwestii. Tylko od nas zależy, czy zapragniemy się w nie zgłębić.

Kraje orientalne to buchająca w twarz gorączka, unoszący się w powietrzu kurz, ciepły wiatr smagający policzki, pył, który szczypie w oczy, zapach słodyczy, cynamonu, goździków, a także tłumu i jego bliskości. To małe uliczki, gwar, uśmiechy, plotki i niewinne spojrzenia szczupłych dzieci. To woń, jaką stwarza jeden organ, a więc wszystko, co na tę istotę się składa....

Nie byłam nigdy w Turcji, która jest na pewno perełką Orientu, dlatego trudno mi określić, z czym kojarzy mi się ten świat. Spróbuję to jednak zrobić, gdyż mój mąż namiętnie ogląda serial "Wspaniałe stulecie" i myśli zapewne - "ci to mieli dobrze, haremy, baby się "biją" o faceta". O barwach najłatwiej powiedzieć - widać błyszczące złoto, purpurę, wszelkie odcienie brązu, zieleni, po prostu kolorowo i wesoło - to nie otaczająca nas często na ulicach czerń. Zapachy kadzidła pamiętam z jakiegoś rumuńskiego meczetu. Z opisem smaku mam najtrudniej, ale chyba słodko - kwaśno, ostro, pikantnie i delikatnie, np. jakaś herbatka owocowa. Koleżanka jeździ co roku na full wypas do tureckich kurortów, to muszę ją zapytać (o ile wychodzi z hotelu na miasto).

Nie byłam nigdy w Turcji, która jest na pewno perełką Orientu, dlatego trudno mi określić, z czym kojarzy mi się ten świat. Spróbuję to jednak zrobić, gdyż mój mąż namiętnie ogląda serial "Wspaniałe stulecie" i myśli zapewne - "ci to mieli dobrze, haremy, baby się "biją" o faceta". O barwach najłatwiej powiedzieć - widać błyszczące złoto, purpurę, wszelkie odcienie brązu,...