-
Artykuły„Nie ma bardziej zagadkowego stworzenia niż człowiek” – mówi Anna NiemczynowBarbaraDorosz1
-
ArtykułyNie jesteś sama. Rozmawiamy z Kathleen Glasgow, autorką „Girl in Pieces”Zofia Karaszewska1
-
ArtykułyKsiążka na Dzień Matki. Sprawdź propozycje wydawnictwa Czwarta StronaLubimyCzytać1
-
ArtykułyBabcie z fińskiej dzielnicy nadchodzą. Przeczytaj najnowszą książkę Marty Kisiel!LubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "monarcha" [6]
[ + Dodaj cytat]Niekończące się wizyty w różnych zakątkach kraju to los każdego monarchy.
Miłość monarchy może sprawić, że jest się zdolnym do wszystkiego.
Realnie rzecz biorąc, na miano oświeconego władcy zasługuje w dziejach bardzo niewielu monarchów.
Król Bhumibol ma wielkie zasługi dla rozwoju kraju i walki z biedą. Angażował się w działania na rzecz unowocześnienia rolnictwa, zwłaszcza uprawy ryżu, zasiewu chmur, budowy tam i hodowli ryb. Włączał się także w walkę z epidemiami i skutkami klęsk żywiołowych. Najbardziej znane zdjęcia ukazują go, jak w ubłoconych butach i spodniach, z zawieszonym na szyi aparatem fotograficznym wędruje przez pola ryżowe i górskie lasy do odizolowanych od świata wiosek. W tych wyprawach towarzyszyła mu Królowa Sirikit. Ludzie prawdziwie kochali monarchę i jego rodzinę. Nawet najbiedniejsi rolnicy starali się przekazać Królowi pieniądze na jego działalność charytatywną, uważając to za źródło zasług i dobrej karmy, podobnie jak dawanie jałmużny mnichom.
Król odrzucił luksusy, w których lubowali się inni monarchowie, na rzecz prostego życia i prostych zainteresowań: żeglarstwa, gry na saksofonie, fotografii. To Królowa Sirikit, z którą miał syna i trzy córki, wniosła do Pałacu więcej splendoru. Amerykańska prasa, gdy tajska królewska para najwięcej jeździła po świecie, nazywała ją „azjatycką Jackie Kennedy”.
Departament zdrowia psychicznego wysłał ponad milion wolontariuszy do wiosek, by odnaleźli osoby potrzebujące wsparcia po śmierci Króla. Mieli odwiedzić wsie w okolicy swoich miejsc zamieszkania, by pocieszać ludzi pogrążonych w smutku i zachęcać ich do udziału w publicznych uroczystościach w trakcie trwania żałoby. Gdyby symptomy nie ustąpiły, chorzy mieli być wysyłani do szpitala.
W ustroju tedy, który zwie się absolutyzmem oświeconym, u istoty rzeczy głęboko tkwi skaza fałszu i kłamstwa. Monarcha oświecony zupełnie tak samo jak despota czy tyran chce przede wszystkim utrzymać się za wszelką cenę przy władzy nieograniczonej.