-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik242
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Cytaty z tagiem "literatura rosyjska" [5]
[ + Dodaj cytat]Był maj. Dla nas, mieszkańców strefy umiarkowanej, początek maja jest najpiękniejszym okresem wiosny. Wymawianie przez nas słowo "maj" kojarzy się nam z pierwszą delikatną zielenią trawy, z konwaliami i fiołkami, z jaskrawym słońcem i kolorowymi strojami dziewcząt. Ale maj za kołem podbiegunowym to głębokie śniegi, ledwie opadające na skutek promieni niezachodzącego słońca, to porywcze, przykre zawieje i nieoczekiwane wichry śnieżne, to także ciężki pancerz lodowy a w nim zakute rzeki i jeziora...
Dlaczego Tołstoj wydaje się tak dalece przewyższać Dickensa pod względem wyobraźni - dlaczego potrafi tak wiele powiedzieć nam o nas samych? Otóż nie dlatego, że ma więcej talentu czy nawet że jest od niego inteligentniejszy. Właściwa odpowiedź brzmi: dlatego, że pisze o ludziach, którzy rozwijają się w toku fabuły. Bohaterowie Tołstoja z trudem i w pocie czoła kształtują swoje dusze, podczas gdy bohaterowie Dickensa są od początku uformowani i doskonali. W mojej wyobraźni znacznie częściej goszczą postacie z Dickensa (są one też bardziej wyraziste) niż z Tołstoja, niemniej widzę je zawsze w określonej pozycji i usytuowaniu, niczym obrazy czy meble. Nie można prowadzić wyimaginowanej rozmowy z postacią z Dickensa, tak jak, powiedzmy z Pierre'm Bezuchowem. (...) bohaterowie Dickensa są pozbawieni życia wewnętrznego. Wypowiadają wyłącznie swoje kwestie, byłoby jednak niedorzecznością przypuszczać, że mogą rozmawiać także o innych sprawach. Nigdy niczego się nie uczą, obce są im wszelkie dociekania. Być może najbardziej skłonny do refleksji jest Paweł Dombey, jednak jego myśli to sentymentalna sieczka.
Są sprawy, Barbaro Pietrowno, o których nie tylko nie można mówić mądrze, ale o których mówić jest niemądrze.
Podczas gdy w literaturze rosyjskiej bohaterem głównym był człowiek, w literaturze polskiej wydawał się być nieraz tylko pretekstem, za którym ukrywał się istotny bohater - Polska. Stąd wielka literatura rosyjska cieszyła się dużym wzięciem w całym świecie, gdyż człowiek - interesuje każdego innego człowieka. Podczas gdy polska literatura, mimo talentów pisarskich, takie wzięcia nie miała, gdyż Polska - interesowała tylko znikomą ilość ludzi na świecie.
W namiocie przedzielonym ogniskiem na dwie części - męską i żeńską - spotkała ją wiekowa staruszka, o pomarszczonej, ciemnej, jakby wyciosanej z drzewa twarzy. Milcząco wskazała dziewczynie miejsce obok siebie, postawiła przed nią jedną miskę napełnioną krwią i drugą, w której leżały kawałki mięsa, a następnie podała długi nóż. Wszystko to zrobiła bez jednego słowa. Gala poczuła, że ogarniają ją mdłości. Wiedziała, że Nieńcy jedzą surowe mięso renifera maczając je w osolonej krwi, ale nie przypuszczała, że sama będzie zmuszona żywić się w ten sposób.