Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż mi po życiu duszy, jeśli nie będę miał oczu, by widzieć Vicenzę, ani rąk, by dotykać winogron z Vicenzy, ani skóry, by czuć dotknięcie nocy w drodze z Monte Berico do Villa Valmarana?

(...)ktoś, kto ma umrzeć i wie, że umrze, nie interesuje się już losem swojej żony, chyba że to powieść. Wypełnia to, do czego jest powołany, a powołany jest, aby był egoistą, to znaczy, by poznał rozpacz.

W biedzie jest samotność, ale samotność, która każdej rzeczy przydaje cenę. Przy pewnym stopniu bogactwa niebo i noc pełna gwiazd zdają się dobrami naturalnymi.

Bo to jeszcze niewiele umieć iść w ogień, do czego przygotowywaliście się zawsze i co bardziej naturalne jest dla was niż myśl. Na odwrót, wielką rzeczą jest iść ku torturze i śmierci, gdy wie się z całą pewnością, że nienawiść i gwałt same z siebie są daremne. Wielką rzeczą jest bić się, gdy gardzi się wojną, zgodzić się wszystko utracić nie tracąc smaku szczęścia, uczestniczyć w zniszczeniu ze świadomością wyższej cywilizacji.
[Listy do przyjaciela Niemca].

Zawsze jest w nas coś, co chce ulec instynktowi, pogardzie inteligencji, kultowi skuteczności.
[Listy do przyjaciela Niemca].

Nie, mówiłem, nie mogę uwierzyć, że trzeba wszystko podporządkować obranemu celowi. Istnieją środki niewybaczalne. A ja chciałbym kochać mój kraj kochając sprawiedliwość. Nie chcę dla niego każdej wielkości ani wielkości krwi i kłamstwa. Chcę, aby żył, dając życie sprawiedliwości.
[Listy do przyjaciela Niemca].

Nadal sądzę, że świat pozbawiony jest wyższej zasady. Ale wiem, że coś w nim ma sens, to znaczy człowiek, jedyna istota, która domaga się sensu. Prawdą świata jest człowiek i winniśmy dostarczyć mu argumentu przeciw losowi.
[Listy do przyjaciela Niemca].

Setki tysięcy ludzi zamordowanych o świcie, straszne mury więzień, Europa, której ziemia dymi milionami trupów własnych jej dzieci, oto, czym trzeba było zapłacić za kilka subtelnych odróżnień, z których jedyny pożytek będzie może tylko taki, że kilku z nas umrze lepiej. Tak, to jest rozpaczliwe.

Byliście pokonani już w waszych największych zwycięstwach; cóż będzie z wami w klęsce, która nadciąga?
[Listy do przyjaciela Niemca].

Nauczyliśmy się, że wbrew temu, co myśleliśmy czasem, duch nie może nic przeciw mieczowi, ale że duch pojednany z mieczem zawsze zwycięży miecz walczący dla samej walki.
[Listy do przyjaciela Niemca].

Nasze wielkie cnoty w końcu nas zmęczyły.
[Listy do przyjaciela Niemca].