Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie to nie problem do rozwiązania; to przygoda do przeżycia.

W sercu każdego mężczyzny jest silne pragnienie stoczenia bitwy, przeżycia przygody i uratowania pięknej.

Jestem jednocześnie za bardzo i zarazem nie dosyć

Nie pytaj siebie co potrzeba światu. Zapytaj co ożywia ciebie, i idź, zrób to, ponieważ światu potrzeba ludzi żywych.

Wędrówka ku męskości odciąga mężczyznę od kobiety, aby mógł potem do niej wrócić. Wychodzi, by znaleźć swoją siłę, i wraca, by ją oferować. Burzy mury wieży, w której zamknął ją swoimi słowami i uczynkami. Odpowiada na najgłębsze pytanie jej serca na tysiące sposobów: "Tak, jesteś cudowna. Tak, jest taki jeden, który będzie o ciebie walczył." Ale ponieważ większość mężczyzn jeszcze nie stoczyła swoich bitew, większość kobiet nadal tkwi w swoich wieżach.

Mężczyzna nie przychodzi do kobiety po siłę; przychodzi, by ją kobiecie ofiarować

Mężczyzna musi stoczyć bitwę, musi mieć w swoim życiu jakąś
wielką misję, w którą się angażuje i która wykracza nawet poza dom i rodzinę. Musi mieć sprawę, której się poświęca aż po śmierć, ponieważ zostało to wpisane w tkankę jego istoty.

Przebaczenie jest wyborem. To nie jest uczucie - nawet nie próbuj poczuć wybaczenia. To akt woli.

Mieć przyjaciółkę znaczy odpoczywać w cieniu innej duszy i być mile widzianą we wszystkim, czym jesteś i czym być nie potrafisz. (...) Gdy Bóg daje nam przyjaciółkę, to przekazuje nas pod opiekę drugiego serca.

"Większość naszych kobiecych uzależnień powstaje gdy czujemy, że nie jesteśmy kochane, albo, że nikt o nas nie zabiega. W jakimś miejscu, w środku, może głęboko wewnątrz, być może w sposób ukryty lub pogrzebany w sercu, każda kobieta pragnie być postrzegana, pożądana i zdobywana."

Kiedy chodzi o życie i miłość, nieodzowna jest chęć zanurzenia się w nie po szyję i bycie twórczym po drodze.

Musimy wybaczyć tym, którzy nas skrzywdzili. Powód jest prosty: gorycz i brak przebaczenia głęboko wbiły kolce w nasze serca, one są łańcuchami, które trzymają nas w niewoli ran i przesłań, które przyniosły. Dopóki nie wybaczysz, pozostaniesz ich więźniem.

Wybaczenie jest jak uwolnienie więźnia, a potem odkrycie, że tym
więźniem byłeś ty...

Bardzo ważne jest, żebyśmy opłakali swoją ranę; to jest jedyna uczciwa rzecz do zrobienia. Ponieważ poprzez opłakanie jej uznajemy prawdę - że zostaliśmy zranieni przez kogoś, kogo kochaliśmy, że straciliśmy coś bardzo drogiego i że to bardzo boli. Łzy są uzdrowieniem. Pomagają otworzyć i oczyścić ranę. Augustyn w swoich Wyznaniach napisał: "Łzy... popłynęły, a ja pozwoliłem im płynąć swobodnie, zmieniając je w poduszkę dla mojego serca. Na nich spocząłem". Żal jest formą potwierdzenia, przekazuje prawdę, że rana była ważna.

Droga w lesie rozdzieliła się, a ja... Ja poszedłem tą mniej uczęszczaną, I to odmieniło wszystko.

Nic, co ma wartość, nie przychodzi bez walki.

Przebaczenie jest wyborem. Nie nie jest uczucie - nawet nie próbuj poczuć wybaczenia. To akt woli. Nie czekaj z przebaczeniem, aż poczujesz się do niego gotowy. Nigdy tam nie dotrzesz. Od dokonania wyboru przebaczenia do uczucia wyleczenia mija trochę czasu.

Miłość stanowi osobną część życia mężczyzny.
Jest natomiast całym istnieniem kobiety.

Wolność jest bezużyteczna, jeśli nie ćwiczymy jej jako postacie podejmujące decyzje... Jesteśmy wolni, żeby zmieniać opowieści, które przeżywamy. Ponieważ jesteśmy postaciami autentycznymi, a nie zwykłymi marionetkami, możemy wybrać określające nas historie. Jesteśmy jednocześnie współautorami i postaciami. Niewiele rzeczy tak dodaje otuchy jak świadomość, że wszystko może wyglądać inaczej i że my mamy w tym swój udział.

Jako kobiety mamy tendencję do odczuwania, że wina ma leżeć po mojej stronie.

Dyscyplina uczy nas posłuszeństwa, a chętne i niekwestionowane posłuszeństwo jest wielkim darem, który można chłopcu ofiarować, cechą charakteru, która będzie mu służyć do końca życia. Zasadniczą prawdą w życiu bowiem jest poznanie i zrozumienie faktu, że wszechświat nie uważa cię za swoje centrum. Raczej żąda od ciebie, wymaga, abyś żył w jego granicach. Bez względu na to, jak bardzo będziesz narzekał i rozpaczał, belka cię skaleczy, jeśli spuścisz ją na palec u nogi. Witaj w rzeczywistości. Naucz się w niej żyć.

Bierność i męskość wykluczają się wzajemnie, z zasady są sprzeczne. Aby być mężczyzną, trzeba nauczyć się żyć odważnie, podejmować ryzyko, iść do boju.

Gdzie mężczyzna ma szukać potwierdzenia siebie? W tym, co posiada? U tych, którzy się z nim liczą?W tym, jak atrakcyjna jest jego żona? Dokąd chodzi na służbowe obiady? Jaką ma kondycję fizyczną i sportowe osiągnięcia? Świat oklaskuje te próżne poszukiwania: zarób milion, ubiegaj się o stanowisko, zdobądź awans, dobiegnij do mety... bądź kimś. Czujesz w tym szyderstwo? Ranny czołga się po plaży, a snajperzy strzelają.

Każdy mężczyzna jest w środku wojownikiem. Ale decyzję, żeby walczyć musi podjąć sam.

[...] odmienność kobiety i mężczyzny nie może być cielesna. Nasza tożsamość płciowa musi znajdować się na poziomie duszy, w wewnętrznych miejscach, głębokich i nieśmiertelnych. Bóg nie tworzy człowieka ogólnego...

Ochrona chłopca przed wszystkim, co niebezpieczne, osłabia go.

(…) zauważalna zmiana zachodzi w duszy chłopca, kiedy zaczyna być nastolatkiem, wtedy pojawia się tęsknota za prawdziwą przygodą. Coś w jego wnętrzu mówi mu, że musi się sprawdzić, musi przejść próbę. (…) W tym okresie najważniejsze pytanie męskiej duszy zaczyna się przejawiać niemal we wszystkim, co robi (…): Czy mam wszystko, co potrzeba? Na etapie Kowboja odpowiedź uzyskuje po części dzięki przygodzie, po części dzięki ciężkiej pracy.

Po latach życia w klatce , lew przzestajje wierzyć, że jest lwem, a człowiek przestaje wierzyć, ze jest człowiekiem

Jeśli myślisz, co powinieneś robić, aby stać się lepszym [...], zapytam: Co sprawia, że żyjesz? Co pobudza twoje serce?

Dawno temu postanowiłem żyć bez żadnego wsparcia, przyrzekłem sobie, że będę sam rozwiązywał swoje problemy. Jest to straszne, ale niezwykle powszechne postanowienie wśród osieroconych mężczyzn, którzy jako chłopcy zostali opuszczeni. Zdecydowali, że nie mogą na nikim polegać, zwłaszcza na mężczyznach, zatem muszą radzić sobie sami.