Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sadomasochistyczna natura seksualna nie jest jakąś marginalną dewiacją, ale pojawia się u bardzo wielu osób, choć tylko u niektórych znajduję swą ekspresję.
Badacze zajmujący się zjawiskiem sadomasochizmu szacują dziś, że ok 10% ludzi stosuje praktyki sadomasochistyczne. Aktualnie sadomasochizm wciąż w większości krajów traktowany jest jako zaburzenie seksualne, choć w 2009 roku Szwedzi usunęli je z krajowej klasyfikacji chorób. Jeśli ból i przemoc u tak wielu osób wywołuje seksualne podniecenie, znaczy to, że są niezwykle głęboko wpisane w naturę naszego gatunku.

Prawdziwy Diabeł leży w ludzkiej naturze.

Nie ma zbawienia na świecie.
Rządzi wszystkim zdrada.
Jedynie śmierć może nas uratować, śmierć.
Nie ma boga na świecie, nie ma,
a bezeceństwa są niezliczone.
Tylko śmierć może nas uratować, śmierć.
Nie ma życia na świecie, nie ma.
Zemsta wszechwładnie panuje nad braćmi, zemsta.
Jedynie śmierć nas wybawi, śmierć.

W dziełach św. Bazylego Wielkiego, a zwłaszcza św. Jana Chryzostoma, można spotkać tak gwałtowne ataki na niesprawiedliwość społeczną, wiążącą się z bogactwem i własnością prywatną, że bledną wobec nich ataki Marksa i Proudhona. Nauczyciele kościoła głosili, że własność prywatna jest kradzieżą. Św. Jan Chryzostom był autentycznym komunistą, chociaż nie był to komunizm epoki kapitalizmu, rozwiniętej gospodarki. Można z całą powagą stwierdzić, że komunizm ma korzenie chrześcijańskie.

Źródło dramatu współczesnego świata, dramatu człowieka i źródło komunizmu tkwią bowiem w dążeniach teokratycznych. To właśnie teokratyczna utopia jest źródłem wszystkich utopii społecznych. Komunizm okazał się zaś zwieńczeniem owej utopii - realizacji królestwa bożego na ziemi. To w tym właśnie sensie komunizm stać się powinien wielkim wyrzutem sumienia chrześcijan.

Naród wybrany zmienił się w wybraną klasę. Od razu widać, że jest to idea o charakterze na wskroś religijnym; żadna z dróg nauki do tego nie może doprowadzić. Idea ta jest trzonem religii komunistycznej(...)Marksizm przestaje być filozofią, jako zbiór idei pozwalających odkryć prawdę, a staje się teologią, systemem skodyfikowanych prawd wiary.

W religii niewątpliwie kanalizuje się wiele ludzkiej brutalności i agresji. Niestety agresja ta na ogół skupia się na innowiercach lub niewiernych. Agresja skierowana na samego siebie jest jeszcze najmniej uciążliwym społecznie zjawiskiem.

Bóg nakazuje rzeczy niemożliwe: "Niektóre boże przykazania są niemożliwe [do spełnienia] dla ludzi sprawiedliwych, pragnących i usiłujących [je wypełniać], przy siłach, jakie aktualnie mają; brakuje im też łaski, która by umożliwiła pełnienie tych przykazań".

Fałszywa wolność" - jak dobrze znamy to z początków III RP, kiedy kościół oficjalnie wszedł na salony władzy i zaczął jak po odzyskaniu niepodległości w II RP - torpedować demokrację i pluralizm.

Spalcie mnie, jeśli chcecie, ale nie wystarczy wam drewna, by spalić przypadek, który rządzi światem.

Jeśli władza państwowa spoczywa w ludzie, co wtedy dzieje się z autorytetem? Staje się on cieniem, mitem. Nie ma wówczas żadnego prawa we właściwym tego słowa znaczeniu i żadnego posłuszeństwa.