Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie sprawia, że przenosimy się gdzieś poza granice czasu i przestrzeni. Czytanie uwalnia nas z ograniczeń układów społecznych, pozwala nam się z nich wyswobodzić. Kogokolwiek spotykamy na stronach czytanej książki, w jakiekolwiek życie pośrednio się wcielamy – to wszystko głęboko nas dotyka. Czytanie bawi, zmienia nasze postrzeganie świata, otwiera oczy, ukazuje całkowitą koncepcję życia i jego wartości. Książki to poszukiwana przez wielu recepta na nieśmiertelność. Pozostawione dla przyszłych pokoleń myśli i słowa wciąż są słyszalne zza grobu, gotowe, by wskrzesić czyjąś pamięć.

To niesamowite, jak w jednej chwili człowiek może się poczuć samotny.

W górach jest coś wzruszającego. Pobudzają naszą duchową świadomość, ukazują kruchość życia i wskazują na nasze nic nie znaczące miejsce we wszechświecie. Powodują ulotne i sugestywne uzależnienie, któremu nie umiem się oprzeć. Są denerwującą i fascynującą sprzecznością. Wspinaczka rzadko kiedy ma sens, ale prawie zawsze dostarcza emocji.

Góry uzmysławiają ci twoją nikłość i kruchość, gwiazdy, tak jasne i odległe, jak bez znaczenia jest twoje istnienie.

Świat żyje własnym życiem. Cokolwiek zrobimy, nie mamy na niego wpływu. Pędzi i pędzi, nie oglądając się za siebie, niepomny przeszłości, nieświadom przyszłości, bez wahania, nieuchronnie przemierzając czas. Jeśli życie nie kończyłoby się śmiercią, a śmierć nie byłaby poprzedzona życiem, jedno i drugie byłoby bezsensowne.

Żyjemy w malutkiej kapsule czasu, która wydaje nam się ogromna do czasu, gdy śmierć w brutalny sposób jej nie zniszczy. To czas sprawia, że jesteśmy mali.

Czytanie sprawia, że przenosimy się gdzieś poza granice czasu i przestrzeni. Czytanie uwalnia nas z ograniczeń układów społecznych, pozwala nam się z nich wyswobodzić. Kogokolwiek spotykamy na stronach czytanej książki, w jakiekolwiek życie pośrednio się wcielamy - to wszystko głęboko nas dotyka. Czytanie bawi, zmienia nasze postrzeganie świata, otwiera oczy, ukazuje całkowicie inną koncepcję życia i jego wartości.

Zawsze myślałem, że pasja, tak jak miłość, nigdy nie powinna słabnąć. Czytałem, że w miłości nie można niczego robić połowicznie, jeśli kocha się kobietę, to powinno się kochać całkowicie, dać jej wszystko, nie sypiać z innymi kobietami, nie traktować jej jak przedmiot, który mi się należy.

Życie nie jest okrutne, ale potwornie ulotne. Czasami wydaje się, że nie potrafimy zrozumieć własnej świadomości, że jesteśmy niemymi świadkami czegoś, co pojmujemy po śmierci, i że w końcu problem znika. Udajemy, że śmierć jest nam obca, żyjemy bezpiecznie, wbrew rozumowi liczymy na nieśmiertelność, a przecież śmierć jest jedyną rzeczą, która nas określa. Śmierć jest blisko życia, tak jak zmarli są blisko żyjących. Problem tkwi w tym, że wypędzamy śmierć z naszego życia, a umarli stają się dla nas obcy, choć kiedyś byliśmy przyjaciółmi.