Jesteśmy społecznością, która kocha książki

kiedy odkryjesz, że jesteś niczym, raduj się!

Boże, kim jestem, że mnie opuszczasz? Twoim ukochanym dzieckiem - a teraz stałam się jakby najbardziej znienawidzonym - tym, które odrzuciłeś, jakbyś go nie chciał - nie kochał. Wołam, lgnę, pragnę - i nie ma Nikogo, kto by mi odpowiedział

W mojej duszy tak wiele jest sprzeczności. Tak dojmująca tęsknota za Bogiem - tak dojmująca, że bolesna - nieustanne cierpienie - a mimo to [jestem] przez boga niechciana - odrzucona - pusta - bez wiary - bez miłości - bez zapału(...)
Niebo nic nie znaczy - dla mnie wygląda jak puste miejsce(...)ta dręcząca tęsknota za Bogiem

U mnie w duszy - nie potrafię Ojcu powiedzieć - jak tam jest ciemno, jak pełno bólu, jak strasznie

Pustynia ogałaca nasze serce; wymiata nasze preteksty, nasze alibi, nasze niedoskonałe obrazy Boga; upraszcza nas do samej istoty; stawia nas wobec naszej własnej prawdy, nie pozostawiając możliwości ucieczki.

Większość ludzi nic o tym nie wie - [dla nich] pozostaje ona tylko ideałem współczującej miłości - nie widzą duchowej podstawy jej duchowości. Jezus zbawił nas przez bycie z nami w naszej kondycji i ciemności, przeżywają ją w komunii ze swoim Ojcem, w niezmąconej komunii z nami w naszym pełnym zamętu świecie(...)To jest istotą jej charyzmatu".