Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo najważniejsze jest wzajemne zrozumienie! I to jest w zasadzie to, co nazywamy miłością.

W każdym miejscu jestem wyrzutkiem. Czy muszę tak żyć? Nie chce mi się już starać. Zrozumiałem, że z tobą byłem szczęśliwy. Dlatego znowu wróciłem, mamo.

Coś się działo w każdym zakamarku pola, bez przerwy. Ktoś umierał i ktoś się rodził. Niemal równocześnie przeżywano rozstania i spotkania. I dlatego właśnie nigdy nie wolno pogrążać się całkowicie w smutku.

Nic dwa razy się nie zdarza. A cenne chwile nie trwają zbyt długo.

Krewni krewnymi, ale (...) w rodzinie nie wszyscy się kochają.

Los psa jest nieodłącznie związany z losem właściciela.

Czekaj. Zostań moją przyjaciółką. Przyjaciółką, która niezależnie od sytuacji mnie nie zdradzi. Prawdziwą przyjaciółką!

Z zasady na starość ludzie mocniej się martwią.

To, że jest suczką, nie oznacza, że będzie biernie stała i pozwoli się zagryźć.

Pies, który wyje, nie ma racji bytu!

W życiu nic nie ma z samego siedzenia i patrzenia.

Możesz mi wierzyć lub nie. Zwykle najmniej wiemy o samych sobie...

Dzieci często się ranią, kiedy dorastają.

Gdy ktoś cię obraża, należy się od razu odwrócić.

Liść jest matką kwiatu. Oddycha, trwa w deszczu i na wietrze, chroni przed promieniami słonecznymi, a później dba o olśniewający, bieluteńki kwiat i strzeże go. Być może nawet gdyby nie liście, drzewo nie mogłoby żyć. Liście są naprawdę cudowne.

Młodości brakuje doświadczenia!

Trzeba robić to, czego się pragnie. Zapytaj sam siebie, co to jest.

Pamiętam wiele, nie będę samotna.

Wychowywanie dzieci i przetrwanie zimy - to więcej, niż może udźwignąć jedna istota.

Pieski z natury są niesforne i często sprawiają kłopoty. Wędrują i działają w grupie. Ich ulubioną zabawą jest gryzienie butów.

Jesteś inna niż wszyscy i dobrze.

Takie są młode, no cóż... Zanim się czegoś nauczą, popełniają błędy.

Na starość wiele rzeczy nie idzie tak, jak byśmy sobie tego życzyli.

W końcu, jeśli tylko oczekujemy, nie mogąc dać nic w zamian, to czysta chciwość.

Kudłata usłyszała głębokie, płynące z głębi piersi, westchnięcie dziadka. I nagle zrozumiała, że dotarła do granicy smutku.