cytaty z książek autora "Bernard Dumont"
Ten, kto spędza życie na patrzeniu wstecz, zawsze w końcu zderza się ze swoją przyszłością.
Letni deszcz jest wart tyle, ile deszcz pocałunków.
Młodość jest silna. Ona sama kształtuje wspomnienia.
Czasem trudno jest wytłumaczyć dziecku coś, czego nawet nie możemy zrozumieć my sami.
Kiedy nie starcza rozumu, bardzo często zastępuje go nienawiść.
Wszechświat przyjmuje taki kształt, jaki istota ludzka nadała realności za pośrednictwem swoich myśli!
I z jabłka cudownego co złotem połyska,
Złocistych nasion czworo ku górze wypryska...
Jedno ogniem rozpala niebiosów przestwory,
Śląc w niepamięci otchłań zwady, kłótnie, spory...
Ziarno drugie wzbudziło wichrów wir szalony,
Co woń ziół, traw i kwiatów rozniósł w świata strony...
Trzecie ziemską skorupę, trzęsąc i kołysząc
Tchnęło całą moc życia w białych ptaków tysiąc...
Ostatnie ziarno padło w wody przezroczyste,
I napełniło życiem ich tonie przejrzyste...
I niesnaski umknęły kędyś na kraj świata,
A nad krainą zefir pokoju ulata!...
Oto jasnym się staje ów sekret wszechrzeczy,
Który to jabłko złote miało w swojej pieczy.
Ziarenka w twojej myśli istnieją uśpione,
I wyborem twym w cud lub zło będą obrócone!!
Prawda znajdowała złośliwą radość w ukrywaniu się za rzeczami oczywistymi. Wszyscy kiedyś wpadamy w tę pułapkę!
Nie mogę przywiązać łańcuchami dziecka, które myśli tylko o motylach!
- Nie rozumiem, dlaczego kazano nam robić te nocne obchody!?
-Nie łam sobie głowy na próżno, stary! Umysł pana jest jak sakiewka biedaka... Nic tam nie znajdziesz!...
Bardzo mi przyjemnie. Piękna myśl! Jestem PRZEZNACZENIE!... Widzisz, nie ma głupich zajęć.