Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie pamietamy dni, pamiętamy chwile.

Nie jesteś kroplą w oceanie. Jesteś całym oceanem zawartym w kropli.

Człowiek który żyje pełnią życia gotów jest umrzeć w dowolnej chwili.

Nauczyłem się,że umieranie nie było sportem drużynowym.To samotne przedsięwzięcie.Wszyscy moi bliscy stali na suchym lądzie,podczas gdy ja siedziałem samotnie w łódce,która powoli odpływała od brzegu i nikt nie mógł na to nic poradzić,jedynie się przyglądać.

Byłaś jaskrawym światłem w moim ponurym,mrocznym świecie.

Niech piękno tego, co kochasz, będzie tym, co robisz.

Ty...-Wszystko,co znam,czuję i widzę.Ty.Cały świat w moich objęciach.

Piękno można odnaleźć wszędzie, nawet w rzeczach,które cię przerażają.

Nie jest jedynie oceanem. Jest całym wszechświatem.

Boję się, że będę tak zajęta strachem, że przegapię wszystko inne.

Za każdym razem,gdy cie widzę,myślę:To jest to.Nie może wyglądać piękniej niż w tej chwili.Ale później spotykam cię po raz kolejny.

Pocałowałam Jonaha Fletchera całym swoim sercem i każdym fragmentem duszy,która będzie go kochać już zawsze.

Zamiast tego pocałowałam go jak kochanka - głęboko, namiętnie i czule. Z każdą cząstką nieskończonej miłości, jaką w sobie miałam.
Pocałowałam Jonaha Fletchera całym swoim sercem i każdym fragmentem duszy, która będzie go kochać już zawsze.

Kochałbym cię już zawsze, Kacey, gdybym tylko miał szansę...

- I wiem również, że chcesz pozostawić po sobie piękną sztukę. Koncentrujesz uwagę na celu, nie na dążeniu do niego. - Położyła dłoń na moim policzku.
- Czy nie powinieneś przy tym spróbować osiągnąć najważniejszego?
Nakryłem jej dłoń swoją.
- A co to jest?
- Bycie szczęśliwym.

- Będziemy się przyjaźnić i żyć z dnia na dzień, dobrze?
Skinęłam głową, chociaż tego nie widział.
- Z dnia na dzień. Z chwili na chwilę.

Nauczyłem się, że umieranie nie było sportem drużynowym. To samotne przedsięwzięcie. Wszyscy moi bliscy stali na suchym lądzie, podczas gdy ja siedziałem samotnie w łódce, która powoli odpływała od brzegu i nikt nie mógł na to nic poradzić, jedynie się przyglądać.

Pozostawię coś po sobie. Nie rozpłynę się w powietrzu, ale wykorzystam je, by uformować szkło, zamykając w nim mój oddech, a kiedy stwardnieje, część mnie pozostanie w nim już na zawsze.

- Jednak na tym polega ta sztuka - powiedział Theo. - Jest stała, więc ludzie mają ją na całe życie.

- Tatuaż jest sztuką, która wgryza się głęboko. Wyciska krew. Nie da jej się zmyć. Zostaje z człowiekiem.

Ból wykraczał poza sferę osobistą. Zagnieżdżał się pod wszystkim, co powierzchowne, i wciągał każdego, kto się dowiedział.

Piękno można odnaleźć wszędzie, nawet w rzeczach, które cię przerażają.

- Nie każdy, kto potrafi rysować, może zostać tatuażystą - powiedziałam, gdy zapadła cisza. - To wybitna umiejętność, ponieważ potrzeba urzeczywistnić wizję klienta, oddać jego pomysł. A co do ryzyka to się zgodzę. Tatuażysta musi stworzyć idealny rysunek już za pierwszym razem, ponieważ nie ma miejsca na poprawki. Jonah może przetopić szkło i zacząć od nowa. Theo nie ma drugiej szansy. Nie może niczego powtórzyć. [...] - Ale najwyraźniej nie jestem obiektywna - stwierdziłam, głaszcząc się po ręcę. - Jednak nie postrzegam tego jako oszpecenia skóry. To wyrażenie samego siebie. Każdy tatuaż coś oznacza, a tworzenie tatuażu może być tak samo ważne jak późniejsze noszenie go, ponieważ klient musi zaufać tatuażyście.

W Las Vegas istniało piękno. Po prostu trzeba było wiedzieć, gdzie go szukać.