cytaty z książki "Wybór"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
[...]
-Te kawałki zniknęły i nie wiem, jak bez nich żyć.
Nie miała słów, więc po prostu otoczyła go ramionami. Nie mogła znieść jego smutku, żadna siła nie mogła. Ale pozwoliła temu wejść w siebie, przytłaczającemu bólowi, więc przynajmniej się tym podzieliła.
-Jesteś wojownikiem - powiedziała w końcu - Mąż, ojciec, dziadek. wstaniesz. Wszystkie kawałki, które odebrała ci śmierć, wypełnia je światło utraconych. Światło Phelina jest w tobie i zawsze będzie.
[...]
- Przez jakiś czas nie chciałam, nie mogłam dzielić z nim mojego smutku, nie chciałam przyznać, że żal dzielony to mniejszy smutek dla nas obojga.
[...]
- Czas na radość i nadzieję. Opłakujemy i szanujemy nasze straty, każdy z osobna, ale jeśli nie zwracamy się do szczęśliwych i pełnych nadziei, zmniejszamy ich poświęcenie, prawda?.
[...]
Give sorrow words; the grief that does not speak Whispers the o’er-fraught heart and bids it break.
—William Shakespeare.
[...]
W niektórych światach wojna jest bóstwem, a kult jej jest krwawy i zaciekły.
[...]
Whether the denizens of a world climb the high mountains or swim the oceans, whether they live in great cities or huddle over a fire in a forest, whether they beat the drums or rock the cradle, all share one common goal.
To be.
[...]
Magia nie była abrakadabrą, ale wysiłkiem, umiejętnościami, praktyką i intencją.
[...]
- Hear me, Odran, as the gods once cast you out, I will burn you to ashes that even hell won’t take. And you will be as nothing. This is my vow. This is my destiny.Hear me, Odran the Damned. Hear me and tremble. I am Breen Siobhan O’Ceallaigh. I am Daughter of the Fey, of man, of gods. I am the light and the dark, hope and despair, peace and destruction. I am the key, the bridge, the answer. And with all I am, I will end you. Your blood will boil in your veins, your flesh will burn, and all the worlds will hear your screams of fear and pain. Hear me, Odran, as the gods once cast you out, I will burn you to ashes that even hell won’t take. And you will be as nothing. This is my vow. This is my destiny.
Breen.
[...]
Power is a wild thing, and turned, consumes the one who wields it. But leashed too tight, it weakens and thins. We’ll practice, and we’ll work, but in the end, you have to find your own way.
[...]
There, with her mother’s fear and resentment, she was taught to step back and never forward, to look down rather than up, to fold her hands instead of reach. She lived a quiet life that brought little joy, and there knew nothing of magicks. Her bright came from a friend who was a brother in all but blood and in a man who stood as a mother of her heart.
[...]
- W moim świecie przemawia historia.
Minga w powiewających spodniach z szerokimi nogawkami wyszła na kolumnadę.
- I mówi o czasach, kiedy ci, którzy rządzili i ci, którzy byli pod tym rządem, byli sądzeni na podstawie koloru.
Przesunęła palcami po złotej skórze na grzbiecie dłoni.
- Ten kolor będzie się uczył i wzrastał, będzie posiadał ziemię i wszelkie bogactwa, jakich sobie zażyczą. Ten kolor będzie uprawiał ziemię i płacił część władcom. Ten kolor będzie szyć, tworzyć i budować. I ten kolor będzie harował jak niewolnicy. Tak więc z roku na rok było to prawem i zwyczajem.
Wspięła się po krzywych kamiennych stopni i wyjrzała przez otwór.
- Wtedy wielu, ze wszystkich kolorów, powiedziało nie, nigdy więcej. Dzielimy krew i serce, świat i ziemię. W całym Largus toczyły się wojny i przelewała się krew. Czerwona krew, wszystko to samo pod skórą. Zmieniły się więc prawa i zwyczaje. Niektórzy nauczyli się i zapamiętali, inni nigdy.
Myślę, że na każdym świecie wszyscy, którzy mogą, muszą się uczyć, pamiętać i przeciwstawiać się tym, którzy nigdy tego nie robią.
[...]
Miłość nic nie kosztuje. Zastanawiam się nad tymi, którzy tego nie czują, nie chcą tego dać ani wziąć. No cóż, mamy aż nadto do stracenia, prawda?.
[...]
Life is a pure flame, and we live by an invisible sun within us.
—Sir Thomas Browne.
[...]
To be what we are, and to become what we are capable of becoming, is the only end of life.
—Robert Louis Stevenson.
[...]
-We might have lured him in.
-No. And if I’d made a different choice, I’d never really have a life anyway. No future without the fear of him, no courage.
[...]
-Dlaczego miałbym dawać ci szafiry, kolczyki w uszach, dobrego świadka i tak ci przysięgać, gdybym nie kochał?
-„Chcę te cholerne słowa. Mam prawo do słów, a jeśli nie możesz się zmusić, by mi je powiedzieć... Zaczęła sięgać po kolczyki.
-Nie zdejmuj ich w ten sposób. Pytam cię....
[...]
-Kochać cię i nie móc mieć z tobą życia? Ścigała mnie miłość i obowiązek. przysięgam.
-"Wiem to."
Gniew rozwiał się jak mgła na słońcu.
Keegan i Breen.
[...]
- Czy kiedykolwiek, jak myślisz? Boli mniej?
- Teraz, po pewnym czasie, boli nadal, ale w inny sposób. A kiedy wspominam go i chwile spędzone z nim, czuję z tego powodu trochę radości. Ty też, z Phelinem. I myślę, że z czasem radość z dobrych wspomnień łagodzi większość bólu.
Breena do Moren.
[...]
- Wiem, skąd przybyłaś, ale często zastanawiam się, który zakręt ścieżki przysłał cię do mnie”.
- „Często zastanawiam się, jaki zakręt postawił cię na mojej ścieżce. Potem dochodzę do wniosku, że nie muszę tego wiedzieć, bo mi z tym dobrze”
Keegan i Breena.
[...]
It is not the oath that makes us believe the man, but the man the oath.
—Aeschylus.
[...]
Courage is not simply one of the virtues, but the form of every virtue at the testing point, which means, at the point of highest reality.
—C. S. Lewis.
[...]
Pomyślała, że to może być powód, dla którego tak bardzo się w nim zakochała. Był po prostu tym, kim był. Światło przeciwko ciemności, prawo przeciwko złu.
Breen o Keeganie.
[...]
Jesteś światłem w jego ciemności. Ciemność może próbować stłumić światło i przyćmić je, a nawet wyłączyć na jakiś czas. Ale światło znajduje swoją drogę. Boi się ciebie, bo o tym wie.
Marg o Odranie.
[...]
Możesz być dumny Bohater umarł, aby ocalić innych, ale ta duma nie przebije żalu.
[...]
A dom, pomyślał Breen, nie zawsze był miejscem. Czasami była to osoba.
[...]
- Dziękuję to za mało. Spełniłaś marzenie.
-„Nie ja napisałam tę książkę”.
– Wierzyłaś w to i we mnie - spojrzała na Marco. - Kiedy ktoś w ciebie wierzy, to wszystko.
Breen do Carlee.