Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każde złe doświadczenie uczy nas życiowej mądrości...".

Sztuką jest nie zatracić młodzieńczych ideałów w zmaganiach z trudami codzienności. Jednak jeśli to się uda, życie przemienia się w pasję, czyniąc nas lepszymi, szlachetniejszymi, wrażliwszymi ludźmi. Więc przestańcie narzekać, a weźcie się do pracy".

-Każde życiowe doświadczenie uczy nas życiowej mądrości, ale przez tę mądrość stajemy się ostrożniejsi i zatracamy spontaniczność. To tak jakbyśmy tracili bezpowrotnie część dzieciństwa".

-To nie wstyd nie mieć pieniędzy. To nie wstyd imać się różnych niewdzięcznych zajęć, gdy chcemy sięgać po marzenia. Wstydem jest natomiast wyciągać rękę po pieniądze,kiedy jesteśmy w stanie sami się utrzymać...".

Tylko ze ona nie pozwalała sobie na cieplejsze uczucie.Przygotowywała się raczej na śmierć niż na miłość. Co więcej, nadal nie potrafiła w stu procentach cieszyć się z daru miłości. Pełna obaw i zahamowań w związku ze swoją, jak jej się wydawało, niekompletną kobiecością nie pozwalała na bliskość".

-Niezbadane są ścieżki naszego życia. Niby wszystko wiemy, odkrywamy kosmos, podbijamy świat, stajemy się niewierzący i kpimy ze wszystkiego, czego nie rozumiemy. A tak naprawdę, co my wiemy o tym i tamtym świecie? Nic. Tylko tyle, ile nam pozwoli na to nasza codzienność ".

Eh, my, kobiety, jesteśmy zbyt surowe w stosunku do siebie, do życia. Nie bierzemy życia takiego, jakim jest, a dzielimy włos na czworo".

Nie wierzyła w swoją kobiecość. Łysa, bez piersi, ale przede wszystkim pozbawiona miłości widziała świat i życie przed sobą w najczarniejszych barwach. W najśmielszych marzeniach nie spodziewała się tak cudownej niespodzianki losu. Życie jest nieprzewidywalnie piękne. Nigdy nie wiemy, co przyniesie nam w darze, czy śmiech, czy łzy, czy może jedno i drugie.

A może po prostu los rozdaje nam to, na co jesteśmy akurat gotowi".

-Jesteś młodziutka, życie przed tobą. Nie oceniaj ani nie krytykuj, bo nigdy nie wiesz, czego sama doświadczysz, a wierz mi, choćbyś nie wiem jak się starała, życie i tak ma na ciebie swój plan. Życzę Ci z całego serca, żeby ten plan był pomyślny".

-To prawda, kochanie. Demony przeszłości paraliżują nasze marzenia, podcinają skrzydła i odbierają wiarę w siebie, nie pozwalając cieszyć się życiem. A życie jest po to, by być szczęśliwym".

Życie jest jak czarodziej. Trzyma przed sobą cylinder i pośród naszej szarej codzienności niekiedy częstuje nas emocjami. Rozdaje na oślep, jednemu radość, drugiemu łzy, i choćbyśmy się nie wiem jak starali, nigdy nie zgadniemy, co przypadnie nam w udział w-myślała Magda zapatrzona w gwiazdy.

Czarodziej życia w tym rozdaniu podarował jej największy dar, dar miłości, a ona przyjęła go z wdzięcznością ".

Uświadomiła sobie z bólem, że smutek przeżywa się w samotności, ale radością trzeba się dzielić, by wybrzmiała i znalazła ujście. Ona jednak nie miała z kim jej dzielić".

Nowy Rok kładzie zasłonę, na to, co było. Nie pamiętamy złego, otwieramy się na początek czegoś, co nas odmieni. Uczyni lepszymi, szczęśliwszymi i piękniejszymi. Robimy postanowienia, bo wciąż i wciąż chcemy zmienić siebie. Poprawić wygląd, zacząć uprawiać sport czy pozbyć się wstydliwych nałogów. Rzadko kiedy obiecujemy sobie wyrozumiałość, dobroć i miłość do samych siebie. A to mogłoby być pięknym preludium do lepszego życia ".

W spełnianiu marzeń najbardziej liczy się droga, jaką przebyliśmy, by dosięgnąć gwiazd, a nie same gwiazdy. Po latach to właśnie tę drogę wspominamy najczęściej. Włożony wysiłek, poświęcenie, upadki, podnoszenie się po nich i to uczucie, że zrobiliśmy wszystko, by zawalczyć o swoje szczęście. To jest pełnia szczęścia ".

Każdy sam musi przejść swoją drogę, przepracować złe emocje, odciąć traumatyczną przeszłość, iść naprzód za głosem serca, z podniesioną głową i otwartym umysłem".

Życie nami kołysze niczym listkami na wietrze, miota nimi, tarmosi i rzuca na nieznany grunt, a od nas zależy, czy zwiędniemy i się poddamy, czy na skrzydłach przyjaźni pofruniemy ku lepszemu miejscu. Pod warunkiem, że wcześniej o tę przyjaźń zadbamy".

Przyszła do was pogoda na życie. I niech już z wami zostanie".

Uświadomiła sobie z bólem, że smutek przeżywa się w samotności, ale radością trzeba się dzielić, by wybrzmiała i znalazła ujście. Ona jednak nie miała z kim jej dzielić....".

-Każde złe doświadczenie uczy nas życiowej mądrości, ale przez tę mądrość stajemy się ostrożniejsi i zatracamy spontaniczność. To tak, jakbyśmy tracili bezpowrotnie część dzieciństwa".