Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niebo z wolna ciemnieje, przechodząc od coraz głębszego granatu w niemal kompletną, tak dobrze znaną czerń, ozdobioną miliardem rozjarzonych iskier. Jednak gęstniejący mrok wydaje się być ciepły i przyjazny, a świetliste punkty na firmamencie zamiast spokojnie błyszczeć, mrugają tęsknie, jakby wzywały ją do siebie. Dawne towarzyszki, piękne, choć nieczułe. Porzucone na zawsze.

Epidemia nieśmiertelności rozpoczęła się od pojedynczych zmartwychwstań.

Człowiek prędzej czy później zaczyna rozumieć, że jego marzenia i aspiracje nie są jego marzeniami, że zostały w nim wzbudzone, włożone mu do głowy. I że ich istnienie oraz dążenie do spełnienia służy czemuś innemu niż on sam i jego własny dobrostan. Cui bono?