Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie brak ludzi obok nas, tylko relacji z nimi powoduje poczucie osamotnienia.

Kamila: Jestem typem, który lubi spokój, brak wielu bodźców. Ale teraz człowiek nie może spokojnie wyjechać na wakacje, żeby nie było otoczony wrzeszczącymi dziećmi. I jeszcze nie można zwrócić żadnemu uwagi, bo zaraz jest cyrk. Nie uciekam przed dziećmi, umiem się z nimi bawić. Ba, jestem bardzo opiekuńcza. Ale tę opiekuńczość przerzucam jednak na zwierzęta.
Zatem dzieci teoretycznie ma. Tyle że nie ludzkie.

Kamila: Moja wrażliwość na świat zwierząt i roślin przekłada się na to, że nie chcę, żeby ludzi było jeszcze więcej. Nie chcę wyjść na radykalistkę, ale uważam, że na świecie jest nas za dużo. Zresztą nie tyko ja. Badania pokazują przecież, że Ziemia jest przeludniona. Niszczymy planetę, zabieram zwierzętom ich naturalne siedliska (...). Człowiek jest szkodnikiem, ma obowiązek dać chwilę odpocząć Ziemi.

Moment, w którym się poddasz i oddasz swoje dziecko do ośrodka, dla niego oznacza koniec. Nie dostanie terapii, leczenia. Dziecko trudne najprawdopodobniej wyląduje przywiązane do łóżka. Jakie masz wyjście? Czy ktokolwiek o zdrowych zmysłach chciałby dać swojemu dziecku takie życie? Zbierasz dupę w troki i robisz to, co do ciebie należy. Nie zastanawiasz się nad tym na co dzień, absolutnie nie. Bo wiesz, że tak naprawdę nie masz innego wyjścia.

Werbalne molestowanie jest przecież codziennością. Nie tylko moją. Połowy tego kraju.

Samotność jest piękna, ale potrzebujemy kogoś, kto powie, że samotność jest piękna-Arystoteles.

Co najbardziej rozczarowało mnie w macierzyństwie? Inne matki".

Dlaczego decyzja o nieposiadaniu dziecka wszystkich szokuje, a decyzja o tym, by je mieć, która oznacza przecież wzięcie na siebie dużo większej odpowiedzialności, nikogo nie dziwi?

Mówią, że podczas miesiączki nie powinno się piec ciasta i kisić ogórków. Niech powiedzą, że podczas miesiączki nie powinno się także umierać.

W 2018 roku w Polsce opieką instytucjonalną objętych było zaledwie 13% dzieci poniżej trzeciego roku życia, co przy wysokich kosztach opieki prywatnej oznaczało, że gros kobiet musiało opiekować się dziećmi w domu.

Osobiście uważam, że miesiączka to najgorsze, co spotyka kobiety. Przez nią jesteśmy zawstydzane i wykluczane. Przez nią faszerujemy się pigułkami i cierpimy. Nienawidzę swojej miesiączki, jak najgorszego wroga.

Nie wiem, dlaczego popularne podczas baby shower balony zdradzające płeć dziecka mają pastelowe kolory. Z tych, które informują o narodzinach dziewczynki, powinno wysypywać się czarne jak smoła konfetti.
Witaj na świecie, dziewczynko.

Gdyby umiała krzyczeć.
Ale nie umiała.
Gdyby kogoś miała.
Ale nie miała.

Gdyby nie była kobietą.