Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dramaty brzydkich kobiet mało kogo obchodząKiedy brzydka kobieta zaczyna rozpaczać mówi się jej, że ma łądne oczy i idzie się dalej...

A ja nie lubię światła; lubię ciemność, która uwalnia nas od naszych twarzy i od naszych cieni.

Znałem tu wiele miejsc i wielu ludzi. ale dlaczego nie potrafiłem o tym pisać? Dlaczego potrafiłem to czuć, a nie umiałem o tym mówić - nie wiem. Dlaczego nie powiedziałem i nie napisałem nigdy, iż nie ma większego nieszczęścia jak życie w nieświadomości boga; jak życie wbrew jego przykazaniom - nie wiem. Dlaczego nie umiałem nigdy powiedzieć, że największym grzechem jest stracenie miłości drugiego człowieka - nie wiem. Może było za gorąco, a może po prostu zapomniałem.

Nie cierpię niespodzianek. Boję się ich bardziej od piekła. Tylko to sprawia radość, na co człowiek czekał i czego chciał

Niewiele naprawdę wszyscy mamy, ale dobrze, że istnieje ta woda, na którą można patrzyć i której można słuchać. Nikt tego nie zmieni i nie udoskonali; żaden mądry skurwysyn; i to było dobre.

Powinienem jej powiedzieć: Listen, I'm just a fucking Polack; i powinienem jej powiedzieć, że moje doświadczenie życiowe nie pasuje do żadnego innego; i że nigdy w życiu na nic mi się nie przyda, tak jak i ja sam na nic nie przydam się nikomu; i że nigdy nie uda mi się uczynić czegoś dobrego i wartościowego dla innych ludzi, bo nikt mi nigdy nie uwierzy w to co, miałbym do powiedzenia. I to by była ta prawda. Ale nie powiedziałem nic.

Długo trwało zanim się tego nauczyłem ale nauczyłem się tego sam i dlatego było to coś warte. Ile jest rzeczy w życiu których można się samemu nauczyć, pomyślałem. Chyba niewiele; to ten wrzask, o którym mówił Robert, zagłusza nas wciąż i wszystko co naprawdę nasze.

(...) Może będą tam takie małe jasne blizny, które można wyczuć ręką. Chciałbym, żeby tam były. Może mógłbym je całować, kiedy już przestaniesz się wstydzić. A potem ja się przestanę wstydzić i ty mnie będziesz mogła całować. A potem znów będziemy razem. I cały pokój, łóżko, wszystko będzie pachnieć tobą.

(...) i że jedni ludzie nie są ani odrobinę lepsi od drugich, a każdy, kto twierdzi coś podobnego, należy do najgorszej kategorii żyjących i powinno mu się odebrać prawo do życia.

Myślałem o rzeczach nędznych i nieważnych; mieszało się wszystko w mojej głowie i wiedziałem, że nic na to nie można poradzić.

Powiedziałbym tylko: zaklinam cię, nie mów do mnie. Nie mów do mnie w ogóle nic, jak długo będziesz ze mną. I nie powiedz nic aż do tego dnia kiedy zechcesz odejść.