Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A któż z nas jest normalny? (...) Każdy skrywa w sobie robaka, który go gryzie. Jedni karmią go przez całe życie, szaleństwo przemieniając w geniusz. Inni negują jego istnienie, wypierają, ale tylko do czasu… Niestety, gdy ten na dobre rozpanoszy się w ich umyśle, jest już za późno na pomoc. Na szczęście są i tacy, którzy w porę zdają sobie sprawę z obecności intruza i wypowiadają mu wojnę.

W naszym rządzie też pracują tylko ludzie, a każdy człowiek ma jakieś słabości. Nie da się być tak kryształowo czystym. Pieniądz rządzi światem i wprawia Ziemię w ruch.

Cokolwiek stanie się później, nie jest ważne. Po co
zaprzątać sobie tym głowę? Przecież czasu już się nie cofnie. Nie można walczyć z czymś, co i tak jest nieuniknione. A je￾śli to ostatnie chwile, gdy morze jest błękitne, a powietrze smakuje solą? Przecież w końcu nikt z nas nie wie, co robi właśnie po raz ostatni w życiu.

Któż z ludzi nie przywdziewa masek? Każdy chce uchodzić za kogoś, kim nie jest. Tak bardzo zależy nam na szacunku, poważaniu, podziwie. Staramy się grać role, zapominając czasem o tym, jacy naprawdę jesteśmy.

Ból tłumiony wewnątrz jest mocniejszy niż ten, który znajduje dla siebie ujście.

Kto ma pieniądze, ten ma władzę. Do tego powiedzenia André dodawał drugą część – kto ma pieniądze, ten ma prawo po swojej stronie.

Taka jest polityka. To bagno, które pochłania
każdego, kto w nie wdepnie.

Czasem, gdy dopada nas jakiś wielki problem, wydaje się nam coś, czego naprawdę nie ma. Trzeba jednak umieć odróżnić złudzenie od rzeczywistości. Jeśli ta granica się zatrze, pozostanie już tylko obłęd.