Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Psychopata.
Pocałowałem ją w czubek głowy, po czym ułożyłem się wygodnie na poduszce.
- Twój psychopata.

Kochać. Nigdy nie używałem tego słowa, było mi totalnie obce. Nie rozumiałem go, a jednak o nim pomyślałem. Pomyślałem o tym, jak kocham jej emocje. I nie tylko o tym myślałem. Ja to czułem.

Nie jesteśmy magnesami. (...) My tworzymy własną grawitację dla siebie nawzajem".

- Jak kostka?
- Sztywna.
U mnie też coś zesztywniało.

Stoisz po jasnej stronie, ale pożądasz mroku.

,,Gdy poczujesz zwątpienie, poczekaj. Emocje zawsze wskażą ci drogę".

Jej dotyk był wszystkim, czego potrzebowałem. Skryte we mnie zło obudziło się, pragnąc jeszcze bliższego kontaktu z aniołem, który przede mną stał.

Była skarbem. Skarbem, który pragnąłem mieć na własność.

Może nie czułem jak normalni ludzie, jednak znałem podstawy, dzięki którym funkcjonowałem. Jak zwierzę. Coś, co wcześniej było całe, teraz się zepsuło.