Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieją ludzie, którzy są w istocie jakby dwiema osobami, coś jak rozdwojenie osobowości. Ja nazywam ich pieprzonymi świrami.

Miłość jest jak umieranie.

To wilkołak i nie ma żadnej przyczyny, dla której zjawił się tu i teraz – równie bez powodu jak rak, psychopata o morderczych skłonnościach czy zabójcza trąba powietrzna.

Miłość jest niczym dojście na szczyt.

Strzeżcie się Bestii, bo to może być ktoś, kto uśmiechnie się, mówiąc, że jest waszym sądiadem. Ale, och, bracia moi, zęby ma ostre, a wy możecie dostrzec, jak niespokojnie krążą jego oczy".

Na zewnątrz wiatr się wzmaga, skowycząc przeszywająco. Westrum niespokojnie unosi głowę, po czym powraca wzrokiem do pasjansa. To w końcu tylko wiatr...
Ale wiatr nie drapie drzwi,... Nie skomli, by go wpuścić...

A jego ryk brzmi zupełnie jak upiorne ludzkie słowa.

Jestem sługą bożym i się nie zabiję. Czynię tu wiele dobra, a jeśli czasem robię też coś złego, cóż, przede mną ludzie także czynili zło. Zło również służy woli Bożej[...]".

Drzwi do lata otwierają się szeroko, wpuszczają do środka jasną falę księżycowego blasku.