Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...)nie możesz mieć wszystkiego. Natura to przewidziała i rozdzieliła sprawiedliwie, każdemu co jego. Ty masz talent, wobec tego nie możesz mieć uznania. Daruj innym sławę, pieniądze i zaszczyty, tym, którzy spędzają bezsenne noce na gryzieniu palców, świadomi własnej nicości

Każdy kat zdjęty z posady woła od razu, że jest świętym Franciszkiem z Asyżu i zawsze kochał ptaszki.

Żyjemy w czasach biurokratycznych, kiedy zawsze potrzebny jest jeszcze jeden papierek, ale nigdy
ten, który akurat się ma.

Po prostu pewni ludzie piszą dobre książki, nawet gdy nie są one dobre, tego wymaga szerzej pojęty interes kultury...

O Jezu, jak ja kłamię! Jeśli za tyle podłych kłamstw grozi coś po śmierci, to nie wolno mi umrzeć.

Dziwna, polska wiara w prasę jako w skrzynką zażaleń, wyższą instancję rozległej sprawiedliwości

Po prostu pewni ludzie piszą dobre książki, nawet gdy nie są one dobre, tego wymaga szerzej pojęty interes kultury

Usiadł do maszyny i wystukał z dawna wymyślony tytuł, po czym popadł w rodzaj haniebnego odrętwienia, oznaczającego cztery słowa na godzinę i kreślenie tego, co napisał, a co wydawało się miałkie, żałosne, dalekie od zamierzonego sensu

Dawne pojęcie przyjaźni i taktu umarły, na ich miejsce przyszło utylitarne znieczulenie: drugi ten obok, ten któremu wczoraj przy stole przysięgało się przyjaźń i podziw (grzmiące okrzyki: jaki on genialny!), może dziś zginąć dwie ulice dalej, albowiem nie ma czasu między fryzjerem, cocktailem a premierę, aby mu pomóc.

Śmierć wszystkich to żadna śmierć, tylko jeśli ktoś ma zostać i jeść jabłko, gdy nas nie będzie lub palić papierosy i myć głowę szamponem nie pamiętając, że byliśmy, wtedy należy się bać.

Najwyższym kunsztem krytyka jest milczenie"...

Z jednej strony zadośćuczynienie, z drugiej beznadziejność i rana w sercu, która nie zabliźni się nigdy, albowiem jest od krzywdy, a nie od bagnetu.