Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiedza powinna prowadzić do mądrości i jeśli tego nie robi, jest tylko obrzydliwą stratą czasu.

Brzydzę się tym. Brzydzę się sobą, że nie mam odwagi być po prostu nikim. Brzydzę się sobą i wszystkimi ludźmi, którzy chcą koniecznie robić na innych wielkie wrażenie.

Jeżeli ktoś jest prawdziwym poetą, tworzy coś pięknego. To znaczy, że zostaje ci coś pięknego, nawet kiedy już odwrócisz kartkę i odłożysz książkę.

[...]urodzonego mola książkowego nie da się utrzymać w stanie ignorancji.

- Dlaczego ty się nie żenisz?
[...]
- Za bardzo lubię podróżować koleją. Człowiek żonaty nigdy już nie może dla siebie zajmować najlepszego miejsca tuż przy oknie.

Może nie czułabym się tak okropnie przygnębiona, gdyby chociaż od czasu do czasu, chociaż jeden jedyny raz w ciągu roku ktoś przynajmniej z grzeczności i mimochodem napomknął, że wiedza powinna prowadzić do mądrości i że jeśli tego nie robi, jest tylko obrzydliwą stratą czasu. Ale nie. Nigdy nie usłyszysz w uniwersyteckim środowisku ani słówka na ten temat, ani wzmianki, że wiedza powinna być środkiem do celu, a celem jest mądrość. W ogóle słowo mądrość nigdy się nie obije o uszy.

Człowiek, który naprawdę żyje własną, prawdziwą jaźnią, nie ma czasu na żadne głupie hobby.

A, do cholery, nie ma na tym świecie modlitwy, która usprawiedliwiałaby dewocję.