Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Niech każdy pamięta,
Kto cudzą żonę tajną miłością opęta,
A potem ją poślubi: że liczyć nie można,
By cnotliwą się stała żona cudzołożna

(...) rzadko taka zdobycz znajdzie się na świecie,
Że ktoś nieszczęsne losy z tobą dzielić będzie,
Tak samo, jak szczęśliwe.

W małżeństwie traf li rządzi. Widzą nasze oczy,
Że jednym los szczęśliwie, drugim źle się toczy.

Klytaimnestra: (...) Lecz i serce twe jest niespokojne.
Elektra: Bo cierpi...

Dowody ludzkiej cnoty nie są utwierdzone,
Złożoną wielce bowiem mamy duszę w łonie.
Szlachetny bywa ojciec, a dzieci nicponie,
Zaś syn podłych rodziców często się wyróżnia
Zacnością niepowszednią. Nieraz bywa próżnia
W bogatych ludzi duchu, gdy wielkoduszności
Niezwykłej mnogi zasób w biednem ciele gości.
Więc jaką miarą sądzić najlepiej tu będzie?
Bogactwa? Kto je wybrał, złego wybrał sędzię.
Ubóstwa może miarą? Lecz i ta niekiedy
Uwodzi, nieraz bowiem człek podleje z biedy.
A może według broni? Ale któż, żołnierzy
Widzący uzbrojonych, odrazu uwierzy
Iż ludzie to waleczni? Więc chyba najlepiej,
Gdy człek się od podobnych dociekań odczepi.