Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Staroświeckie poczucie honoru nauczyło ludzi patrzeć podejrzliwie na wielkie sukcesy. "Uśmiech losu może być łapówką" - mówiono. A nowoczesne, przeklęte, po stokroć przeklęte brednie o "dojściu do czegoś w życiu" uczą ludzi, że być dobrym to to samo, co robić pieniądze.

Tysiące rąk lasu były szare, a miliony palców srebrzyste.

- Mógłby pan wrażać się uprzejmiej! Cóż to za język? - obruszył się lekarz.
- Język Biblii - powiedział Barnes. - Zmieńcie go, a i ja zacznę wyrażać się uprzejmiej.

Wyczerpałem zapasy zła i nic gorszego wymyślić nie potrafię.

Posłuchaj Ezza! Nie roztrząsajmy kwalifikacji moralnych tego Anglika, ale to przecież cudowny przykład ilustrujący moje teorie. On ma miliony w bankowych schowkach, a ja płótno w kieszeni. Mimo to nie możesz, nie ośmielisz się twierdzić, że jest on mędrszy, dzielniejszy, energiczniejszy niż ja. Nie jest wcale mądry: oczy ma jak niebieskie emaliowane guziki. Nie jest energiczny: snuje się od fotela do fotela jak paralityk. To poczciwy, sumienny stary osioł, a pieniądze ma po prostu dlatego, że zbiera je jak maniak znaczki pocztowe. Ty, Ezza, masz umysł za tęgi do interesów. Nie zajedziesz daleko. Trzeba być mądrym, żeby robić pieniądze. Zgoda! Ale najpierw trzeba być wystarczająco głupim, żeby pieniędzy pragnąć.

Cacko miało niewątpliwie znaczną wartość, a cena jego zależała od stopnia obłędu szalejącego w świecie kolekcjonerów.

Kidd znał literaturę nieco lepiej niż przyrodę i na myśl przychodził mu ustawicznie jeden wyraz: "Ravenswood". Zdawało mu się, że wyczuwa niezwykłą atmosferę tragicznej powieści Walter Scotta, woń czegoś, co umarło w osiemnastym wieku: zaniedbanych ogrodów i potrzaskanych urn, krzywd nie do naprawienia i spraw niezmiernie smutnych, chociaż zupełnie nierealnych.

Ludzie są skłonni wierzyć w najbardziej nieprawdopodobne historie, jeżeli występują seryjnie.

Prawdziwy mistyk objawia tajemnicę, miast chować ją pod korcem.