Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek, którego dusza cierpi udrękę, może znaleźć upodobanie w słuchaniu o mękach innych ludzi albo w oglądaniu takich sytuacji na ekranie, aby choć na chwilę zapomnieć o własnym wewnętrznym piekle.

Zazdrość jest siostrą pychy, która również nie znosi rywala lepszego od siebie.

Nieszczęście lubi towarzystwo. Wewnętrzne konflikty zazdrośnika wydają mu się mniejsze, kiedy rozpościerają się przed nim ułomności sławnych ludzi. Czytelnicy z zainteresowaniem śledzący rubryki plotek i skandali podświadomie dążą do ciągnięcia innych w dół, do poziomu własnego zachowania. Prawdziwie życzliwa osoba nie ma ochoty słuchać o złu; święty zaś, kiedy o nim słyszy, zachowuje to dla siebie i odprawia pokutę.

Nieczystość to oddzielenie seksu od prawdziwej miłości. Żadna namiętność nie prowadzi do zniewolenia szybciej niż pożądanie - ponieważ żadna inna tak szybko nie niszczy intelektu i woli.

Zazdrość zaczyna się od dążenia do pogorszenia cudzej reputacji, czy to potajemnie, poprzez obmowę i plotkarstwo, czy też otwarcie, poprzez krytykę. Kiedy to następuje, osiągamy ten etap zazdrości, na którym cieszymy się z cudzego niepowodzenia i smucimy cudzym sukcesem.

Zazdrośnik zawsze jest zawistny i zaborczy. Ostro krytykuje ludzi uprzejmych, określając ich jako "snobów", religijnych nazywa "hipokrytami", dobrze wychowani są według niego "zadzierającymi nosa", a wykształceni - "przeintelektualizowanymi". Zazdrość zaczyna się od pytania: "Dlaczego nie miałbym mieć wszystkiego, co mają inni?", kończy się zaś na stwierdzeniu: "Ponieważ inni mają zalety, których ja nie mam".

Obecnie cała cywilizacja przystąpiła do spisku polegającego na "zaprzyjaźnianiu się i wpływaniu na ludzi" poprzez dyplomatyczne samooszukiwanie się. Wszelkie apele o doskonalenie moralne nazywa się "wtrącaniem w nie swoje sprawy";jakiekolwiek głoszenie prawdy potępia się jako "nietolerancję"; na każdą wzmiankę o prawie ponad naszymi zachciankami prycha się, widząc w tym autorytaryzm.

Chciwość nigdy nie nazywa się swoim imieniem; nosi tak pochlebne miana, jak "oszczędność", "zabezpieczenie", "duży biznes", "przedsiębiorczość". (Jako że każdy grzech ukrywa się pod podobną mistyfikacją semantyczną, należy ich szukać pod ich nowoczesnymi nazwami...).

Zbyt wielu zastępuje dziś modlitwę działaniem i próbuje zmieniać innych ludzi zamiast samych siebie.

Jednak chrześcijanin nigdy nie oczekuje raju na ziemi; ma przed oczami słowa Zbawiciela: " Na świecie doznacie ucisku" (J16,33).

Wolność jest nie tyle przyrodzonym prawem, co osiągnięciem. Rodzimy się z wolnością wyboru, ale jej używanie czyni nas niewolnikami lub wolnymi ludźmi.