Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Nic nie mów. Nie chcę żebyś odpowiadał coś w zamian. - Odsuwa dłonie z mojego brzucha i opiera swoje czoło na moim. - Ja tylko...chciałam żebyś wiedział, że nadal cię kocham. Nigdy nie przestałam, Jaxson i nigdy nie przestanę.

Nie możesz zniszczyć kogoś, kto już od dawna jest martwy w środku.

- Płacz. Nie ma w tym nic złego. Trzymając to w środku, robisz sobie krzywdę.

- Przyszłam pieszo.
- Pieszo? - dziwi się Jaxson.
- No... tak. - odpowiada niepewnie.
- Zdajesz sobie sprawę, jakie to jest niebezpieczne?
- Przestań, Jaxson, co ty jesteś, firma ochroniarska?

- Przysięgam, że naprawię to wszystko.
- A jeśli już na to za późno?
- Nigdy nie będzie za późno, ponieważ nigdy nie przestanę o ciebie walczyć.

Czułam, że nigdy sobie nie wybaczę, jeżeli coś ci się stanie, a nigdy się nie dowiesz, jak bardzo cię kocham. – Ostatnie słowa są już wyłkane, a moje serce rozbite tak bardzo, że nie potrafię ukryć bólu.

Podnoszę głowę z jego ramienia i wpatruję się w jego bladoniebieskie
oczy. Czuję w sercu ukłucie na widok bezbronności,
jaką w nich dostrzegam. Zanim stracę okazję, podnoszę rękę
i przesuwając palcem po idealnej linii jego warg, wyznaję mu to,
co wcześniej skrzętnie w sobie ukrywałam.

- Julia potrzebuje kogoś, kto ją obdarzy miłością, na jaką zasługuje. Ja nie wiem, jak to zrobić, nie dorastałem w miłości.
- Jaxson, miłości nie zawsze się uczy, czasem się ją po prostu czuje.

- Wszystko, co ciebie dotyczy, jest i zawsze będzie moją sprawą. Czy ci się to podoba, czy nie.
Z rozżaleniem kręcę głową.
- Te czasy już się skończyły, Jaxson.

Przed wejściem do domu udaje mi się powstrzymać szloch.
Gdy tylko jednak zamykam za sobą drzwi, rozpadam się, wiedząc, że straciłam jedyną osobę, do której na zawsze będzie należało moje serce.