Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Urodziliśmy się wbrew woli, umieramy wbrew pragnieniu, żeby żyć wiecznie. Żyjemy, lecz z chwili na chwilę przemijamy, bo nietrwałość jest naszą naturą. Jako że nie wiadomo, gdzie dopadnie nas śmierć i kiedy udaremni nasze plany, spodziewamy się jej wszędzie i w każdej godzinie.

Powiadają, że śmierć zwalnia człowieka od wszelakich zobowiązań. Nie zwalnia z nich jednak żywych, których umarły zostawił w pół słowa, porzucił niczym zużyty płaszcz, schodzone buty albo dziurawą koszulę. Nadal go miłujemy, może nawet goręcej, żywiej, prawdziwiej, bo niczego nie oczekując bez nadziei na wzajemność.

(...) dla jednych miłowanie jest serdeczną raną i upragnionym więzieniem, innych zaś skazuje na niemijające poczucie niespełnienia albo na drwiny okrutnego świata.

(...) najbardziej człowiekowi zagraża człowiek, gdyż zbyt często nie umie się wznieść ponad strach i uprzedzenia.

Choćby bowiem miasto było chlubą architektów i niezdobytą, chronioną murami twierdzą, gdy odmawia schronienia potrzebującym, słabym i prześladowanym bez ojczyzny, władcy oraz armii, nie zasługuje na miano idealnego.