Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspomnienia potrafią zabić, Yvette. Przeszłość może sięgnąć po panią i pociągnąć gdzieś, gdzie nie powinna się pani znaleźć.

Uważam, że ludzie, którzy zaznali nieszczęścia i przetrwali je, mają obowiązek pomagać innym. Mówiąc metaforycznie, nie możemy pozwolić na to, aby ktoś utonął tam, gdzie nas uratowano.

Gdy ktoś wbija nam nóż w serce, to nie nasza wina, że odczuwamy ból.

[słowa przeprosin w istocie dają przewagę]... Ludzie mają swoiste poczucie wyższości, kiedy czują, że jesteś im coś winny. Ale gdy ich przeprosisz, nic już nie mają. Bardzo ich to wkurza.

Nocą, gdy krwiożerczy demon pod podłogą sypialni sapał i prychał, zaciskała błękitne oczy i siłą woli przenosiła się do magicznej wioski, do której demon nigdy nie miał dostępu; wejścia do niego strzegło dobro.

Określać mordercę mianem groteskowego potwora oznaczało nadawać mu niezasłużoną przewagę.

Funkcjonariusze Sûreté zostali teraz sami na lodowisku. Émilie Longpré pojechała na lunch z Kaye do Williamsburga, a Billy Williams poszedł sobie, wymamrotawszy coś albo o trenowaniu przed Narciarskim Pucharem Świata, albo o drenowaniu nago na półtora wariata.

Była rozpaczliwie nieszczęśliwa i wyżywała się na otoczeniu. Ludzie tak robią, prawda? Nie mogą znieść tego, że ktoś inny jest szczęśliwy.

Cóż, smutne są wszystkie dzieci (...), ale niektórym to przechodzi.