Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A więc to jest szczęście, pomyślała nieśmiało Jelena, jakby lękając się, że to wszystko może nagle się skończyć.

Księżniczka wiedziała, że ma niewiele czasu. Jeśli nie wróci przed posiłkiem, jej zniknięcie z pewnością wyjdzie na jaw. Na spacery po mieście miała wyznaczony czas w okolicach południa.

Bladożółta tarcza słońca zapowiadała upał. Niebo było bezchmurne, a po wczesnorannej mgle nie było już najmniejszego śladu. Rozpłynęła się jak ostatni akord nocy, po której spokojnie, powoli, jakby nieco z ociąganiem wstawał kolejny piękny dzień.

Dłoń wciąż miała miała kurczowo zaciśniętą na rękojeści pistoletu. Odór potu mężczyzny zmieszał się w jej nozdrzach z metalicznym zapachem krwi.