Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dom jest domem tylko wtedy, kiedy mieszkają w nim ludzie, których kochasz, a mnie do kochania został tylko tata. Tak więc doszłam do wniosku, że dom jest wszędzie tam, gdzie jest on.

Opowieść nigdy nie należy do jednej osoby. Należy do każdego, kto kiedykolwiek ją opowiadał i do każdego, kto ją słyszał. Dlatego opowiadanie historii ma tak wielką wagę.

Powiedziałam sobie, że jeśli zobaczę jednorożca, będę trzymać oczy szeroko, szeroko otwarte, pozwolę, by ten widok wniknął we mnie, by roztrzaskał moje serce, o ile coś jeszcze z niego zostało prócz rozbitych kawałków. I wypowiem życzenie.

Istnieją dwa rodzaje opowieści. Te, które pomagają ludziom wyjaśnić to, w co nie potrafią uwierzyć, i te, które pomagają uwierzyć w to, czego nie potrafią wyjaśnić.

Jeśli naprawdę ci na kimś zależy nie ma znaczenia, czy rozumiesz tę osobę czy nie. Jeśli kogoś kochasz, musisz liczyć się z ryzykiem, że czasami będziesz mieć mętlik w głowie. I bywa to niezbyt zabawne, ale i tak jest lepsze niż samotność lub patrzenie, jak ktoś, kogo kochasz, cierpi w samotności.

To, że człowiek czegoś się boi, nie znaczy, że brak mu odwagi. Znaczy to tylko tyle, że nauczył się rozpoznawać rzeczy, które mogą go zranić. Odwaga polega na tym, by wierzyć, że mogą się zdarzyć dobre, wspaniałe rzeczy, nawet jeśli czujesz strach.

Całowanie jest trochę podobne do mówienia. Nie można cofnąć pocałunku, tak jak nie można cofnąć wypowiedzianych słów.