Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam cienką skórę,
rozmytą granicę, którą łatwo przekroczyć dotykiem.
Łatwo mnie naruszyć,
zmącić zmysły i sen.

A co, jeśli poznaliśmy się tylko po to,
by mógł powstać jeden wiersz?

Być lub chociaż bywać.
Widzieć lub chociaż widywać w tobie odpowiedź.
Kiwnięcie głowy, że tak, że jesteś.
Kiwnięcie palca, że tak, że chodź.
Szarpnięcie słów, że tak, że chcę.

Patrzysz na mnie i mówisz: zielonooka.
A ja nic nie mówię i głowę opieram o szybę, o dno jeziora.
Zanurzam się w zieleń i w miękkość tak wielką,
że gdybyś mnie wówczas dotknął,
poczułbyś pod palcami sen.