Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nam też nie brakuje mentorów, ale oni nie przemawiają do nas tym samym językiem. Nie chodzi już o to, żeby podbić Orient, przypuszczając kawaleryjską szarżę. Naszym horyzontem są ekspresy do kawy i płaskie ekrany. Celem nie jest już sława, lecz domek na przedmieściach z dostępem do sieci piątej generacji. Zresztą słowem "bohater" określa się dziś w prasie statecznego ojca lub zasłużoną matkę.

Plany podróży rodzą się w trakcie poprzedniej wyprawy. Wyobraźnia unosi wędrowca daleko od miejsca, w którym akurat utkwił. Na pustyni Negew marzy o szkockim Great Glenn; smagany monsunem śni o górach Ahaggaru; na zachodniej grani Aiguilles du Dru o weekendzie w Toskanii. Człowieka nigdy nie zadowala jego własny los, pragnie czegoś innego, jest pełen sprzeczności, wymyka się chwili obecnej.

Wszędzie tam, gdzie padali żołnierze, życie powróciło na swoje tory, a ludzie wznieśli budowle niezbędne do życia. Człowiek przywykł do stąpania po szczątkach umarłych.

Ponadto staliśmy się jednostkami. A w naszym świecie jednostka poświęca się wyłącznie dla jednostek, które sama wybierze: dla członków najbliższej rodziny, krewnych - może dla kilku przyjaciół. Jedyne wojny, które jesteśmy w stanie zaakceptować, to wojny w obronie naszego stanu posiadania. Bardzo chcemy się bić, ale tylko o naszą klatkę schodową. Nie budzi już naszego entuzjazmu myśl, że można oddać życie dla abstrakcyjnej idei, która nas przerasta, dla wspólnego dobra, a tym bardziej z miłości do jakiegoś wodza.