Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chcę, byś to zapamiętała: koniec końców liczy się tylko nasz wybór. Nie marzenia, nie słowa i nie obietnice.

Zastanawiała się, czy przez te wszystkie podróże w czasie nie zapomnieli o najważniejszym - że żyć należy nie w przeszłości ani w przyszłości, ale tu i teraz. A na przyszłość przyjdzie jeszcze czas.

Wieczność to nie dziś. To nawet nie jutro.

(...) nieważne, kogo się kocha, ale jak się go kocha.

Miłość z natury jest samolubna, prawda? To pod jej wpływem uczciwi ludzie zaczynali pragnąć tego ,do czego nie mieli prawa.Odgradza człowieka od reszty świata, wymazuje czas ,odrzuca rozsądek .Sprawia , że człowiek ulega urojeniu, że może walczyć z tym ,co nieuniknione. Że pragnie czyjegoś umysłu i ciała. Że nabiera się przekonania ,jakoby zasługiwało się na miejsce w czyimś sercu.

Jeśli idziesz przez piekło, nie zatrzymuj się.

- Ostrożnie, panienko, bluźnierstwo to wciąż grzech...
Nawet gdyby Nicholas miał w sobie żyłkę hazardzisty, nie postawiłby ani jednej monety na to, że dziewczyna odpowie:
- W takim razie niech pan idzie do diabła i tam się spotkamy!

Nie dbam o to, co pomyśli o mnie ktoś, kto osądzi mnie według swoich standardów - powiedziała Etta. - A już zwłaszcza ktoś, kogo pewnie nigdy już nie zobaczę.

Aby żyć naprawdę, należy wyzbyć się oczekiwań i niczego się nie bać.

[...] kwiat nie traci na urodzie, gdy kwitnie inaczej, niżby ktoś chciał. Dlatego właśnie, że jego uroda szybko przemija.

- Jak to ujął Wolter? Twoja rasa tak różni się od naszej, jak buldogi różnią się od terierów. [...]
- Przeczytawszy Woltera, mogę powiedzieć, że ten cytat dotyczył spanieli i ogarów - wyrzekł zimno Nicholas. - Interesujące jednak jest to, że ostatecznie wszyscy jesteśmy tylko psami.

Gdy nakrył ja swoim ciałem, poruszył się w harmonii z rytmem jej ciała, zatraciła się w tym uczuciu, rozpuściła się w nim jak ziarenko soli w oceanie, a to, co znalazła w tej miękkiej i ciepłej ciemności, nie miało początku ani końca, bo ten czas należał do nich i tylko do nich, i dał początek swojej własnej wieczności.

Uważam, że należy obrać cel i do niego dążyć, nie zaś, że cel powołuje człowieka do czegokolwiek.

- Któremu musiałbym się przyznać, że chłopiec kabinowy zaskoczył mnie i dźgnął łyżką, gdy schodziłem pod pokład? Przeklęty szczeniak. Wolałbym już, żeby mnie usmażyli w głębokim tłuszczu.