Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W ogóle najczęściej bywa tak, że kobieta odchodząc od ołtarza widzi przed sobą niebo i marzenia swe najszczytniejsze w pełni rozkwitu, mężczyzna zaś tylko - pokój sypialny...

Nie może mieć szczęścia ten, kto go innym nie daje.

Jednym z pierwszych warunków spokoju w życiu jest żyć teraźniejszością. Wszelką przeszłość zaliczyć do historii i traktować jak historię, czyli na chłodno. Ciągle odkopywać przeszłość i oplatać się mrzonkami wspomnień, nigdy się nie zazna, już nie mówię szczęścia, ale nawet zwykłego spokoju, ani zadowolenia.

Cebula daje moc i chytrość, a krew to po cebuli tak kipi, jak w garnku!

Ty nie masz pojęcia, jaka to rozkosz, gdy się odczuje taki szalony popęd mężczyzny do siebie, to tak bierze kobietę, porywa jak huragan... Zniewala i... żądza rośnie, potężnieje, aż wybucha. Zmysły to potęga.

Szczęście jest zazdrosne, daje z siebie po listeczku, który schnie prędko...
Pozwala ogarnąć się w całokształcie i w pełni swego czaru ginie, pustkę zostawiając...

Polska piękna, sentymentalna, marząca, ale przeczulona i smutna.(...) Wiecznie śni i tęskni.

- Nie umierać, ale żyć, da pracować, żeby więcej takich mogił oczy nie widziały.
- Nic poza mną i nic przede mną… Wieczna gehenna!... Po co życie?... Dla kogo?... Pustka w duszy... w... sercu…(...)
- Bojarzynko, a ziemia? Taż ona została, ona wierna, da miłowana, dla niej trza silną być, ten ostatni kawałek szanować, żeby już nikt i tknąć nie śmiał, jak sakrament.

Nade mną jest gehenna niedoli. Mogę chcieć i nie otrzymam tego, mogę pragnąć i nie zyskam, mogę tęsknić – nie ujrzę, wołać – nikt nie usłyszy, płakać – nikt nie ukoi. Gdy leci duch do słońca, trafia na ponurą realność i drży z obawy śmiertelnej, męka dławi, przygniata.

(...) ból to rylec genialny.