Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skrzywdzeni ludzie potrafią być bardzo destrukcyjni w stosunku do samych siebie i czasem pociągają za sobą bliskie im osoby, chociaż często nie zdają sobie z tego sprawy.

Ludzie potrafią spędzić całe życie, rozumiejąc w ten sposób. Ale ci, których kochamy, przychodzą i odchodzą Caddy. Nie znaczy to, że kochaliśmy ich mniej, kiedy pojawili się w naszym życiu.

Oto moja teoria dotycząca Epokowych Wydarzeń: wszyscy ich doświadczają, ale niektórzy częściej niż inni i ta częstotliwość decyduje o tym, jak bardzo jesteśmy interesujący, ile ciekawych historii mamy do opowiedzenia i tym podobne.

...prośba o pomoc jest oznaką siły, a nie słabości.

Nikt nie powinien być samotny i smutny w dniu swoich urodzin, nawet jeśli uważa, że właśnie tego chce.

Niektórzy ludzie są naprawdę toksyczni.

Niektóre rzeczy nigdy się nie zmieniają.

To bardzo dobra lekcja życia, kiedy można się czegoś nauczyć na cudzych błędach. Czasem zerwanie z kimś lub z czymś jest równie ważne jak bezwarunkowa wierność.

Ale ci, których kochamy, przychodzą i odchodzą, Caddy.

-Myślę,że ludzie, którzy nie są smutni, czują się dzięki temu lepiej. Myślą sobie, że smucić się jest fajnie, bo dzięki temu zyskuje się dogłębne zrozumienie prawdziewgo życia i bólu czy co tam chcesz. Dlatego ludzie porównują łzy do deszczu. Ja pierdolę! Łzy to łzy. Bolą cię przez nie oczy i nie chcą przestać płynąć, kiedy już masz ich dosyć, i w ogóle, bleee. Pełno jest wszystkich tych artystycznych zdjęć płaczących kobiet...zauważyłaś, że zawsze to kobiety? I te fotografie są takie piękne, gustowne i poruszające. A tak naprawdę kiedy płaczesz, twarz ci puchnie, z nosa spływają smarki i czujesz ten okropny posmak przy każdym wdechu.
-Jaki posmak?
-Bólu. Smutku. Chcę tylko powiedzieć, że smutek wcale nie jest czymś pięknym, a jeśli tak właśnie się jawi, to nie jest prawdziwy.
-Jak...ty?
-Widzisz, Cads? Wiedziałam, że w końcu to zrozumiesz.

Nie każdy potrafi byc prawdziwym przyjacielem dla kogoś, kto rzeczywiście tego potzrebuje.

Kiedy twój przyjaciel wyciąga na wierzch wszystkie twoje kompleksy i ze zwykłym okrucieństwem rzuca ci je w twarz, czujesz się strasznie złamany.

Wszyscy twierdzą, żde przeprosiny działają, ale to nieprawda, a przynajmniej nie od razu.

Dlaczego zawsze zakładałam różne rzeczy o innych i ich życiu? Dlaczego uważałam, że jeśli coś nie dzieje się przed moimi oczami, to w ogóle nie ma miejsca?

Niektórzy ludzie żywią się konfiktem, uwielbiają dramaty.

Nic nie wzmacnia przyjaźni tak jak zakończona kłótnia.

Łajanie twojej przyjaciółki przez twoją własną matkę jest dużo gorsze niż bycie łajanym.

Skąd się brał ten impuls, żeby usiłować przekonać kogoś pogrążonego po uszy w kopotach, że wszystko w porządku?