Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odkryłam, że w starciu głowy i serca za każdym razem wygra serce. Nieważne, jak głośno krzyczy głowa - serce zawsze będzie głośniejsze i silniejsze.

Czyjś sukces NIE jest Twoją porażką.

Chcę móc popełniać błędy. Umieć rzucić się na głęboką wodę, nie martwiąc się konsekwencjami.

Skupcie się na swojej drodze, rozwijajcie się we własnym tempie i nie rozglądajcie się na boki. Sukces innej osoby nie musi wpływać na Was ani umniejszać tego, co SAMI osiągniecie.

- Czy tak właśnie wygląda dorastanie? - pyta Elliot, śmiejąc się lekko.
- Jeśli masz na myśli mieszaninę bólu, radości, smutku, przerażenia i podekscytowania, to chyba tak - odpowiadam.
- Skąd mamy wiedzieć, czy jesteśmy gotowi dorosnąć?
- Nie jestem pewna, czy to w ogóle możliwe. Wydaje mi się, że nawet nasi rodzice nie czują się na to gotowi.

Kiedy ludzie mówią, że życie to droga, która bywa bardzo wyboista i tak kręta, że nie wiadomo, dokąd prowadzi, można się naprawdę zniechęcić. Wierzę głęboko, że nic nie dzieje się bez przyczyny, więc nieważne, ile macie trudnych momentów, na pewno wynagrodzą je Wam cudowne chwile, a na końcu wszystko się ułoży.

Nie chcę o nikim plotkować. Sama padłam ofiarą ludzi, którzy próbowali napisać moją historię za mnie, przekręcając wszystko tak, że na koniec zupełnie nie przypominała już prawdy. Nie zamierzam być taka jak oni.

Przecież nie można być naprawdę szczęśliwym z kimś innym, dopóki nie znajdzie się własnego miejsca na ziemi, prawda?

Żyje w innym świecie niż ja, ale nie jest zbyt oderwana od rzeczywistości, żeby czasem wrócić na ziemię.

Podziwiam Leah za to, jak nie odzywając się ani słowem, umie dodać komuś otuchy.

Wiem, że masz w sobie pasję, która płonie równie wielkim płomieniem jak lęk.

Pod drzewem pewności siebie zawsze znajdziesz schronienie przed burzą.

Gasząc czyjś blask, sami nie zaczynamy świecić jaśniej.

Chcę móc popełniać błędy. Umieć rzucić się na głęboką wodę, nie martwiąc się konsekwencjami. Zrobić z siebie idiotkę i wcale się tego nie wstydzić.

Hmm, takie właśnie jest to młode pokolenie. Nie wypuszcza z rąk telefonów... bo używa ich do komunikacji, do zabawy, do nawiązywania więzi - i do nauki też.

Przypominam sobie lato i moje marzenia, żeby trwało już zawsze.
Ale nic nie jest na zawsze.
Nawet czyjaś dziewczyna na zawsze.

Niektórych ludzi nie da się do końca poznać. Czasem bywają cudowni, a kiedy indziej - naprawdę paskudni. Trzeba po prostu zdecydować, ile jesteśmy w stanie znieść.

Nie możemy pozwolić, żeby przykre doświadczenia zniszczyły nam życie.

Odwraca się gwałtowanie, szeleszcząc spódnicą, a potem odchodzi zamaszystym krokiem, żeby onieśmielić następną osobę.

Często bywam bardzo uparta i wiem, że zazwyczaj prę przez życie jak buldożer, zgarniając po drodze wszystko, na co mam ochotę.

- Będę musiał zejść i z nimi porozmawiać, prawda?
- Nawet jeśli twoi rodzice nie zachowują się jak dorośli ludzie, ty musisz być dojrzały.

- Obiecaj, że jeśli kiedykolwiek poczujesz się przy mnie jak w pułapce, powiesz mi o tym.
- Obiecuję. Ale to dziwne, bo przy tobie... zawsze czuję, że mam dokąd uciec.

Zawsze kończy to, co zaczyna, więc niedoczytana książka doprowadziłaby go do szaleństwa, prawda?

- Jak mnie znalazłaś?
- Znam cię, głuptasie.

Tylko... nie jestem pewny, czy na zawsze to nie za krótko.

- Chyba udało mi się załatwić to tak, żeby wszyscy byli zadowoleni.
- Penny, wiesz, że to niemożliwe.
- Wiem. Ale i tak muszę spróbować. Po prostu nie umiem się powstrzymać.

Przeszłość wciąż nas otacza. W Szkocji nie trzeba się daleko cofać w czasie, żeby znaleźć opowieści, które mrożą krew w żyłach, wstrząsają do głębi albo jedno i drugie. Dlatego tak kocham to miejsce. Mam wrażenie, że tylko krok dzieli nas tu od powrotu do dzikości. Inaczej niż w Londynie, gdzie historia jest pogrzebana albo tak mocno wpleciona w codzienność, że przestaje się ją zauważać.

Dasz radę. Po prostu uznaj swój stres. Zauważ swój strach. Zobacz go.. Wyobraź go sobie jako rzęsisty deszcz. Większość ludzi wolałaby, żeby stale świeciło słońce, ale ty wiesz, że czasem musi popadać. Drzewo potrzebuje deszczu, żeby przetrwać. Możesz wykorzystać ten strach jako motywację. Nie próbuj udawać, że się nie boisz. Potraktuj swój strach z szacunkiem, na jaki zasługuje, a potem zostaw go za sobą.

Myślę, że to nie fair karać kogoś za jego słabości.

Myślę, że trzeba sięgnąć w głąb siebie. Żadne proste rozwiązanie nie istnieje.