Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektóre marzenia uwodzą skuteczniej niż miłość.

Jeśli ktoś udaje wystarczająco długo, udawanie staje się częścią jego natury.

Ten, kogo nie podejrzewasz, może być najgroźniejszym ze szpiegów.

Nie potrafimy przewidzieć przyszłości (...) Ale z pomocą rozumu możemy się przygotować na to, co może nadejść.

Ludzie często sądzą, że mogą skryć się za swymi twarzami, ukształtować je jak maski na kostiumowy bal. Łudzą się, że ich promienne uśmiechy czy wyniosłe spojrzenia nie zdradzą myśli, które woleliby zachować dla siebie.

Ten, kto nie kocha, nie może zostać zdradzonym.

(...) życie jest grą, w której wszyscy oszukują. Każdy każdego obserwuje.

Nie ma nic zdrożnego w pragnieniu, by zajść wyżej. Dzięki niemu człowiek przestaje być niewidzialny.

Nie ma nic trudniejszego niż odmówienie sobie czegoś, co sprawia nam głęboką radość.

Widzimy to, co chcemy widzieć. Wierzymy w to, w co chcemy uwierzyć.

Niektóre myśli są podobne do cieni. Roztańczone i spotęgowane ciemnością, nachodzą nas w najmniej spodziewanych miejscach. Nie składają się jeszcze na postanowienia, choć ostatecznie do nich prowadzą.

Lecz zwycięstwo to jeszcze nie wszystko. Równie istotna jest jego cena.

Radości tego świata nie są warte zadawanych przez niego cierpień.

Ten, kto nie kocha, nie może zostać zdradzony.

Szpiedzy, o których głośno, to ci, których zdemaskowano, bądź ci, którzy ujawnili się sami. Pierwsi byli na tyle nieostrożni, by pozostawić po sobie trop słów, drudzy mieli ku temu własne, tylko im znane powody.

(...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

Zapytałam hrabiego Poniatowskiego o Paryż, Wareńko. I wiesz, co mi powiedział? Że zachwycił go jego blask. Że miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami. Powiedział, że Paryż żyje dla przyjemności.

Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

Litość także wie, jak zwodzić.

Dzieci nie wiedzą, że są sekrety zbyt bolesne, by się nimi dzielić, i marzenia zbyt silne, by dobrowolnie je porzucić.

Kobieta jest naczyniem, które nie powinno stać puste. A jeśli ma czelność uważać się za niezastąpioną, tym bardziej potrzebuje mężowskiej ręki.

Nie tak łatwo oddzielić przeszłość od teraźniejszości...

W końcu wszyscy zostajemy sami ze swoim strachem.

Nie mów zbyt wiele. Wystrzegaj się tych, którzy zadają za dużo pytań. Śledź uważnie spocone dłonie, zagubione spojrzenia. Pamiętaj, że nie ma miejsc bezpiecznych, że nie ma pokoi, które można by zupełnie wyciszyć. Nie ufaj przejawom dobroci. Wszelkie dary i życzliwe uśmiechy to tylko różne formy przekupstwa.

Myszy tańcują, gdy kota nie czują.

Ucz się od lisów i lwów zarazem. Lis nie potrafi bowiem obronić się przed zgrają wilków, a lew nie wie, jak unikać sideł.

Dobrzy kłamcy z uśmiechem patrzą Ci w oczy.

Fortuna jest kobietą, powtarzali, ulega tylko zuchwałym. Szczęście się udziela.

Życie jest grą, w której wszyscy oszukują. Każdy każdego obserwuje. W tym pałacu nie znajdziesz miejsca, gdzie mogłabyś być zupełnie sama. Korytarze za ścianami tworzą labirynty ukrytych przejść. Ci wtajemniczeni, którzy je znają, są niewidoczni. Panneau można otworzyć, biblioteczki przesunąć, szepty podsłuchać przez ukryte rury. Każde twoje słowo może zostać podchwycone i obrócone przeciwko tobie. Przyjaciel, któremu zaufasz, może cię zdradzić. Twoje kufry zostaną przeszukane. Podwójne dna szuflad i skrytki wewnątrz książek nie na długo zachowają swoje sekrety. Twoje listy zostaną skopiowane przed wysłaniem. Jeśli służąca się poskarży, że nie może znaleźć osobistej części twojej garderoby,być może twój zapach został zabezpieczony w zakorkowanej butelce do czasu, kiedy wyślą psy gończe, by zwęszyły twoją kryjówkę. Ucz się sztuki zwodzenia. Kiedy zaczną cię wypytywać, choćby żartem, choćby mimochodem, będziesz miała tylko sekundy, żeby skryć myśli, zatrzasnąć serce i zataić to, czego nie chcesz zdradzić. Oczy i uszy dociekliwego rozmówcy nie mają sobie równych.

Wystrzegam się słów, które kształtują nasze myśli, nasz przeznaczenie.