Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zabiję matkę jeśli mnie jeszcze raz urodzi

Kiedyś wiele płakałam, ale byłam pełna nadziei. Dzisiaj ciągle się śmieje, a jestem zrozpaczona.

Moja sztuka? Jak to, nie wiesz? Nie żyć chwilą

Możesz to nazwać snobizmem (…) ale prawda jest taka, że to po prostu moja bieda. Myślisz, że ja nie chcę? Ale tak już jestem skonstruowana, że z nikim nie umiem się naprawdę zaprzyjaźnić. To fakt. Jak gdyby brakowało mi jakiejś części w duszy, która łączyłaby mnie z innymi, jak w klockach lego. W końcu wszystko się rozpada. Wraca do punktu wyjścia. Rodzina, przyjaciele, wszystko.