Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jak wieloródkę która znowu zaszła
w mit i będzie chować po polach bękarty
(a ból tu mamy refundowany)

jak z natury osiadłą penelopkę-galopkę
wliczoną w program lojalnościowy
kiedy stroi się w przymieralni

w naręcza ubrań pawio upierzonych
które za tydzień powiesi na strychu
gdzie chodzi co dzień rozmyślać o pętli

tak ją kocham, i wierzę, i szczerze

(z wiersza: "jak ją kochasz?").

co chciałam odkryć do siebie/
już dawno odkryte ode mnie".

było się było mocniej/
zabiło i wypłoszyło się
w lament".

w czasownikach kasowana odjeżdżam
taksowana ulgowo oddycham
uchodzeniem z nocy w noc
coraz bardziej
nie należę się temu miastu".