Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie szczęście nie może długo trwać, pomyślał. Jest zbyt wielkie.

Ona naprawdę jest wiedźmą (...). Gdyby zechciała, stanąłby na głowie i zagwizdał pośladkami.

To dziwne, jak nieostrożny staje się mężczyzna, kiedy coś zwisa mu między nogami.

Szyllukowie uważali wątrobę za siedlisko ludzkiej odwagi.

Żona rozrzutna to skorpion w łożu męża.

Ta urocza i niewinna dziewczyna została przedwcześnie zmuszona do zmierzenia się ze złem i niegodziwością tego świata.

Odpłacała za adorację wdziękiem i przyjaźnią, ale jej duch pozostawał wolny.

Przeznaczeniem kobiety jest ból. W bólu się rodzi i w bólu wydaje życie. Zawsze tak było.

(...) być może decyduje tryb życia, to co jemy i pijemy, co myślimy i w co wierzymy. A może to, że mamy cel, do którego dążymy, bodziec, który nas popycha.

Samana dzieliła jej smutek, lecz nie potrafiła zmyć go łzami. Zaszła tak daleko drogą adeptów, że ta kojąca ludzka słabość została poza nią. Smutek to drugie oblicze radości. Żal jest rzeczą ludzką.