Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na grobie Ewy. Adam: Gdziekolwiek była ona, t a m był raj.

A jednak lepiej być samotną, niż niemile widzianą.

Po wszystkich tych latach widzę,
że na początku myliłem się co do Ewy. Lepiej żyć z nią poza Ogrodem, niż w Ogrodzie bez niej.
Z początku myślałem, że za dużo mówiła; teraz jednak byłoby mi przykro, gdyby ten głos ucichł i zniknął z mojego życia. Niechaj błogosławiony będzie ten kasztan, który zbliżył nas do siebie i sprawił, że poznałem dobroć jej serca i słodycz jej ducha!

[...] sama inteligencja jest niczym, prawdziwy skarb kryje się w sercu. Chciałbym, aby zrozumiał, że kochające dobre serce jest bogactwem, bez którego intelekt staje się ubogi

Nawet najmniejsza rzecz może nas uszczęśliwić, gdy wiemy, żeśmy na nią zasłużyły.

Wielka szkoda, że tak to odczuwa, gdyż inteligencja jest niczym;
prawdziwe wartości spoczywają w sercu. Szkoda, że nie mogę sprawić, by zrozumiał, że dobre,
kochające serce to prawdziwy skarb; skarb sam w sobie, i że bez niego intelekt to ubóstwo.

Gdziekolwiek była ona, tam był Raj.

Po wielu latach przyznaję, że byłem w błędzie, jeśli chodzi o Ewę. Lepiej jest bowiem żyć poza rajem z nią, niż w raju bez niej".

(...) tego rodzaju miłość nie jest wytworem rozumowania i statystyki. Po prostu przychodzi nie wiadomo skąd i nie daje się wytłumaczyć, a nawet nie potrzebuje żadnych tłumaczeń.

Ona zajmuje się różnymi głupstwami; między innymi próbuje zbadać, dlaczego zwierzęta zwane lwami i tygrysami żywią się trawą i kwiatami, chociaż jej zdaniem rodzaj ich uzębienia wskazuje na to, że powinny pożerać się nawzajem. Głupstwo, bo gdyby tak miało być, to pozabijałyby się, a to sprowadziłoby, o ile dobrze rozumiem, tak zwaną "śmierć", która, jak mi mówiono, nie wtargnęła jeszcze do Parku.

Modlę się o to, abyśmy zeszli z tego świata razem — to pragnienie nie zniknie z tej
ziemi — lecz przetrwa w sercu każdej kochającej żony po kres dni, i przezwą je moim
imieniem.
Lecz jeśli jedno z nas musi odejść pierwsze, modlę się, abym to była ja, gdyż on jest
silny, a ja słaba, nie jestem mu tak niezbędna, jak on mnie — życie bez niego już nie bę-
dzie życiem, jak je zniosę? Ta modlitwa jest również nieśmiertelna i tak długo będzie
zanoszona, jak długo przetrwa mój ród. Jestem pierwszą żoną, a ostatnia żona będzie
moim odbiciem.

Na początku nie mogłam odkryć, po co zostałam stworzona, ale teraz myślę, że po to, by
dociekać tajemnic tego cudownego świata, cieszyć się szczęściem i dziękować Dawcy tego
wszystkiego za to, że go obmyślił.

To nie kangur. Na pewno nie, gdyż pomaga sobie trzymając się jej palca i w ten sposób robi kilka kroków na swych tylnych nogach, po czym sie przewraca. Jest to prawdopodobnie jakiś gatunek niedźwiedzia...

Nawet najmniejsza rzecz może nas uszczęśliwić, gdy wiemy, żeśmy na nią zasłużyli.

Owszem, było to wbrew moim zasadom, ale przekonuję się, że zasady tak naprawdę nie obowiązują, chyba że jest się najedzonym...

Tak, myślę, że kocham go jedynie dlatego, że jest MÓJ i jest MĘŻCZYZNĄ. Przypuszczam, że nie ma żadnego innego powodu.