Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Morze było gładkie, było błękitne, było przejrzyste, było wyiskrzone jak drogocenny kamień, otaczające nas na wszystkie strony aż do widnokręgu - jakby cały glob ziemski był jednym klejnotem, olbrzymim szafirem, drogim kamieniem przetworzonym w planetę.

(...) morze! Dobre, silne morze - słone, gorzkie morze, które szepcze do ciebie, i ryczy do ciebie, i wydziera ci ostatni dech.

(...) nasze zmęczone oczy wyglądające wciąż, wyglądające zawsze, wyglądające niespokojnie czegoś od życia, które już nas minęło, oczekujących - przeszło niepostrzeżenie w westchnieniu, w błysku - razem z młodością, i siłą, i romantyzmem złudzeń.

(...) czyż to nie najlepsze nasze czasy, gdyśmy - młodzi - byli na morzu; młodzi i nic nie mający, na morzu które nie daje nic - prócz ciężkich razów - tylko czasem sposobność odczucia swej siły - jedynie to...

O blasku młodości! O młodzieńczy ogniu, który olśniewasz bardziej niż płomienie palącego się statku, i rzucasz czarodziejską jasność na ziemię, i skaczesz zuchwale w niebo - póki wnet ciebie nie stłumi czasz, bardziej okrutny i bezlitosny, bardziej gorzki niż morze - młody ogniu, jak płomienie palącego się statku otoczony nieprzeniknioną nocą.