Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy wszystko wokół się chwieje, jedynym punktem oparcia jest własne ja. Kiedy twarze wokół stale się zmieniają i nikną w mroku, jedyną wyraźną twarzą jest własne oblicze.

A zatem ,,sama książka" nie jest formą, którą postrzegamy, lecz emocją, którą odczuwamy, a im silniejsze emocje autora, tym dokładniejszy, pozbawiony niedoskonałości czy skazy jest wyraz, jaki zyskują one w słowach.

Jeśli nie potrafimy powiedzieć prawdy o sobie, nie potrafimy jej powiedzieć o innych.

Moja droga, jesteś młodą kobietą. Piszesz o książce, której autorem jest mężczyzna. Bądź współczująca, bądź czuła; pochlebiaj; oszukuj; użyj wszystkich sztuczek i podstępów naszej płci. Nie pozwól, by ktoś pomyślał, że masz swoje zdanie.

Pytam o to, co to znaczy być kobietą? Zapewniam was, że nie wiem. I nie sądzę, żebyście wy wiedziały.

Pisarki, jak się wydaje, są w coraz mniejszym stopniu zainteresowane samymi sobą; w coraz większym natomiast interesują się innymi kobietami.

Humoru, jak nam powiadają, odmawia się kobietom.

Kobieta nadzwyczajna zależy bowiem od kobiety zwyczajnej.

Sama forma zdania nie pasuje do pisarstwa kobiecego.

Kobiety stopniowo uniezależniają się od opinii.

Kobiety bowiem, jeśli chcą odnieść sukces, muszą czarować, łagodzić, muszą - mówiąc wprost - kłamać.

Literatura elżbietańska jest całkowicie męska.

Gdzie tylko widzisz napis "zakaz wejścia pod karą grzywny", tam natychmiast wchodź.

Kobieta musi dziś w nocy leżeć nieuzbrojona.

Zapomnieliśmy po drodze, że wielki i istotny obszar naszego życia składa się z uczuć wobec takich spraw jak róże i słowiki, świt, zachód słońca, życie, śmierć i los; zapomnieliśmy, że sporo czasu spędzamy, śpiąc, marząc, myśląc, czytając, w samotności; że nie jesteśmy bez reszty zajęci stosunkami międzyludzkimi i nie cała nasza energia idzie na zarabianie na życie.

W jaki sposób kobieta może walczyć o wolność, nie mając broni? Może to czynić produkując broń albo ubrania czy jedzenie.