Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Musicie zawsze być wierni swojej wyobraźni, tylko wtedy wasze marzenia będą szczere.

Każdy człowiek jest w ciągu swojego życia świadkiem wielu zdarzeń. Zachowuje z nich te szczegóły, które zrobiły na nim największe wrażenie. Czas jest doskonałym filtrem upływającego życia. Jest też artystą, bo nadaje poetycki wymiar niedalekiej i odległej przeszłości. Wspomnienia stają się książkami naszej najbardziej osobistej biblioteki. Są ustawione na różnych półkach, obok siebie, ale nie w porządku alfabetycznym. Przy odrobinie wprawy można wybrać to, które jest nam potrzebne w danym momencie.

Tylko miłość rodzi miłość.

Gdyby człowiek całym sobą przeżywał swoje doświadczenia, nadając swoim uczuciom realny wymiar, zyskałby ożywczy powiew radości, zdolny oddalić wszelkie udręki, nawet starość. Ale nawet najodważniejszy człowiek boi się siebie i rujnuje się dobrowolnymi wyrzeczeniami. A porywy, które w sobie dusimy krążą w ciele jak trucizna i stają się wezbranymi falami żalu. Dlatego trzeba ulegać pokusom, bo jeśli się opierasz, gnębi cię pragnienie tego, czego sobie zabroniłeś.

Nawet odważny człowiek często boi się swoich pragnień. Próbując je stłumić, sprawia, że krążą potem w jego ciele, jak trucizna i stają się wezbranymi falami tęsknot. Należy więc ulegać pokusom, bo jeśli zbytnio się opierasz, chorujesz z pragnienia tego, czego sobie zakazałeś.

Tłumienie uczuć i emocji jest równoznaczne z ich okaleczeniem.

Czasem człowiek potyka się o prawdę, ale w większości przypadków podnosi się i idzie dalej swoją drogą.

Czasem lepiej pozwolić człowiekowi żyć w przekonaniu, że wie wszystko, wtedy jest szczęśliwszy.

Śmierć jest silniejsza od życia, ale są rzeczy, które pozwalają lepiej ją przyjąć.

Taka właśnie jest miłość. Spotykasz ją w najbardziej nieoczekiwanym momencie.

Miłość jest podstawą, którą istota skończona przyjmuje wobec czegoś nieskończonego.

Nasze życie byłoby niemożliwe, gdybyśmy zawsze mieli na uwadze każdą sytuację. Musimy przecież wybrać to, o czym chcemy zapomnieć.

Człowiek, zwierzę, roślina i wszystkie inne rzeczy, ukazują swoje prawdziwe oblicze tylko jeden raz, w chwili gdy po raz pierwszy je dostrzegamy. Jakby oddawały nam swoją dziewiczość. Zaraz potem nie są już tym samym, stają się czymś innym. Zostają przekształcone, zafałszowane, przyćmione przez naszą duszę, nasze zmysły.

Czarownicami są nasi dobrzy nauczyciele.

Szczęście sprzyja tym, którzy na nie zasługują.

W młodości każde słowo jest odkryciem.

Etyczne jest to, co sprawia, że czuję się dobrze, a nieetyczne to, przez co czuję się źle.

Życie w zamknięciu jest straszne dla każdej istoty.

Każde istnienie jest symfonią, przepływające przez nią emocje nie mają początku ani końca.

Zręczny człowiek posiada mnóstwo umiejętności, ale potrafiący zabić, ma więcej wyobraźni.

Ktoś kiedyś powiedział, że celem życia jest rozwijanie swojej osobowości. Większość uważa, że wystarczy mieć odwagę, ale tak naprawdę chodzi o to, żeby dać swobodny upust swojej naturze.

Wolność jest też prawem do tłumaczenia ludziom tego, czego nie chcą usłyszeć.

Jeśli spada na nas jakieś nieszczęście, wydaje nam się, że mamy prawo o nim zapomnieć. A to się nie opłaca. Lepiej sprawić, żeby stało się ono naszym przyjacielem.

Do królestwa, w którym rządzą nuty, wchodzi się przez złotą furtkę. Tylko niewielu udaje się ją sforsować. A kiedy już się tam znajdą, napotykają swoje najlepsze sny i swoje najgorsze koszmary. Potrzebna jest rozmowa, żeby nie zwariować.

Jedynie idee pozwalają posuwać się naprzód, zawierają w sobie nadzwyczajne człowieczeństwo, napełniają głowę i serce radością.

Dla większości z nas tragedia dojrzałości nie wynika z zaawansowanego wieku, ale z tego, że kiedyś byliśmy młodzi.

Związek z życiem jest też chęcią przyzwyczajenia się do śmierci. A pewność wiary nie pomaga przezwyciężyć lęku.

Czasem możemy napotkać prawdę, ale w większości przypadków nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Ważne, żeby zrozumieć, w jaki sposób patrzeć, słuchać, w większym stopniu odbierać piękno niż brzydotę.

Śmierć nas nie rozdziela, robimy się tylko niewidzialni.