Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jesteś inny. Masz w sobie jakiś nadmiar lub brak. To najlepszy materiał na pisarza.

Nie trać czasu. Za mało go masz, by dłużej się wahać. Żyj, myśl, opowiadaj.

Pisanie to praca. Trzeba wykonywać ją regularnie i zachowywać higienę psychiczną. Pisarz to wojskowy i poeta w jednym.

Jesteś tym, co przeczytałeś w życiu.

Pisać może każdy, ale nie każdy może być pisarzem.

Można to porównać do strategii prowadzenia wojen. Jedna bitwa nie zapewnia lauru zwycięzcy na zawsze. Każda kolejna powieść to nowe wyzwanie, wyprawa w nieznane. (...) Trzeba się w nią wybrać z ostrożnością sapera i doświadczeniem dobrego rzemieślnika.

Nie ma błahych ani nieinteresujących historii. Są tylko źle opowiedziane.

Jesteś pisarzem. Nie będziesz. Nie kiedyś. Od tej chwili uznajesz ten fakt za pewnik. Musisz tylko pozwolić swojej książce się urodzić, pokonać swoje ograniczenia. I nic innego poza tobą nie może cię powstrzymać.

Tylko umierając i rodząc się na nowo, naprawdę żyjemy.

(...)pisarze to nie są złote dzieci, tylko normalni, zwykli ludzie, których spośród innych wyróżnia tylko to, że mają światu coś do opowiedzenia.

Doświadczenie tworzy sztukę, zaś brak doświadczenie – wyłącznie przypadek.

Czytelnik powieści nie chce prawdy: chce opowieści, która mogłaby się zdarzyć, chce przeżywać z bohaterami przygody i wierzyć, że taka postać mogłaby istnieć w rzeczywistości.

Jeśli założysz, że książka jest budynkiem, który chcesz zbudować – plan fabuły i przygotowania to projekt architektoniczny, pisanie – stawianie ścian, by zaś czytelnik chciał w nim zamieszkać, musisz go wyposażyć, i tym właśnie jest przepisywanie oraz recenzja.

Jeśli bardzo chcesz pisać, nic nie może cię powstrzymać.

Rola pisarza polega na jak najdoskonalszym przetworzeniu rzeczywistości.

Nie czekaj na natchnienie, bo ono wyszło z mody.

Układ zdarzeń jest najważniejszym elementem dobrej opowieści.

Oto recepta na dobrze skonstruowaną postać: ekspozycja – rozwój – przemiana – powrót.

Pisz, aż skończysz.

Związek pisarza i czytelnika to relacja bardziej intymna niż związek miłosny.

Pisarzem jest się z serca, z trzewi. To praca, ale przede wszystkim sposób życia. Nie wybiera się tego zawodu, by chwalić się znajomym nowym woluminem, choć ich zachwyt jest budujący.

Pisania można się nauczyć. Nawet trzeba! Pisarz powinien kształcić się całe życie, rozwijać jako człowiek, zdobywać nowe doświadczenia. Tyko wtedy jego książki będą coraz lepsze.

Opowiadamy wciąż te same historie. Jest tylko 36 struktur dramaturgicznych. Ale twoja i tak będzie inna, nowatorska, zachwycająca. Bo to zawsze będzie twoja opowieść.

Bóg , kiedy tworzył świat, robił to siedem dni. Pisarzowi kreowanie powieściowego świata zajmuje dużo dłużej, zapewniam.

Książki pisze się świadomie, używając tej samej półkuli, która odpowiada za racjonalne, logiczne myślenie, ale wymyśla się je drugą półkulą. Tą, która zawiaduje emocjami. Pisanie to zajęcie niezrozumiałe, a przy tym wymagające dyscypliny, ale być może dlatego właśnie tak satysfakcjonujące.

Pisania można się nauczyć. Nawet trzeba! Pisarz powinien kształcić się całe życie, rozwijać jako człowiek, zdobywać nowe doświadczenia. Tylko wtedy jego książki będę coraz lepsze.

Najpierw rzemieślnik, potem artysta. Nie odwrotnie!