Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istnieje wiara, która wie, że jest wiarą, a także wiara, którą mylnie bierze się za wiedzę. Ta pierwsza zgadza się na niepewność. Przyjmuje do wiadomości tajemniczość Boga. Rodzi współczucie i tolerancję. Kto może potępiać, kiedy nie jest całkowicie pewien swych racji? Ale druga, Proyasie, ta druga zgadza się tylko na pewność, a tajemniczość Boga uznaje za mrzonkę. Rodzi nietolerancję, nienawiść, przemoc.

Mężczyźni są jak psy, jedyna różnica polega na tym, że obwąchują tylko oczami.

Świat to przecież tylko iluzja, prawda ? Ludzie wykonują codziennie rutynowe czynności, zaspokajają swoje zachcianki i słabostki, a jednak łudzą się, że panują nad swoim życiem. Wszystkie produkty kultury masowej- sztampowe thrillery, piosenki, filmy, osiedla, miasta - to tylko efekt lenistwa i amnezji. Rozciągliwe majtki na grubych tyłkach.

Ludzie są jak monety, każdy ma dwie strony. Jedna z nich widzi, druga jest widziana i mimo, że każdy miał dwie strony, znał siebie tylko z tej jednej, widzącej, innych zaś z tej drugiej widzianej.

Życie jest pytaniem, które Bóg stawia człowiekowi i na które człowiek odpowiada działaniem. I tak jak wszystkie odpowiedzi, czyny mogą być złe albo dobre, mogą być błogosławieństwem lub przekleństwem.

Otwierając książkę, nie tylko stawał się bezradny, nie tylko oddawał ileś tam zazdrośnie strzeżonych uderzeń serca władającemu piórem obcemu człowiekowi, lecz pozwalał samego siebie napisać. Czymże jest bowiem lektura księgi, jeśli nie ciągłym poddawaniem się nieprzewidywalnym kaprysom duszy jej autora?

Zawsze uważałem pisanie za jeden ze sposobów, w jaki ludzie wysilają geniusz, by uzasadnić swoje oszustwa- to normalna ludzka praktyka.