Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pan Robert wolałby wszak za Malebranche'em powtórzyć, że poeci niekiedy dostrzegają to, co stworzyli bogowie, aby ludzie mogli się przyjrzeć rozmaitym aspektom swojego istnienia ucieleśnionym w życiu innych stworzeń, nieuwikłanym w ludzkie namiętności czy interesy.

Wiedza, myśli sobie pan Robert, jest czymś, co należy pielęgnować, albowiem choć pojawia się, to i znika. Pamięć ludzkości pełna jest dziur. Nigdy zatem dość przypominania i powtarzania.
[s. 22].

Wszystkie żałosne scenariusze, myśli sobie pan Robert, jakie odgrywają potem ludzie, zdają się od wieków spoczywać w archiwach przyrody.

Co ma być, niech będzie, i - jeśli można o coś prosić - niech będzie tylko to, co ma być.